Adaletin Şafağı, Batman v Superman vizyona çok hızlı girdi. Ben Supermanciyim, peki sizin kahramanınız kim?
İkisi de süper kahraman ancak biri ‘tanrıyı oynakla’ suçlanıyor. Çünkü o dünyalı değil, ölümlü de... Ya da öyle sanılıyor. Uzay mekiklerinden bile daha hızlı uçabilmek, en hafif titreşimleri duyabilmek, lavların içinden geçmek hatta nükleer bombadan bile etkilenmemek gibi ‘acayip süper’ beceriler onun varoluşsal özellikleri. Zaten son macerasının adı “Çelik Adam”dı.
Ama o aynı zamanda bir öksüz ve yetimdi. Tek başına doğduğu gezegeninden ayrı düşmüş bir canlı... Diğeri süper kahramanımız ise bir insan. Fani. Ailesi gözlerinin önünde öldürülmüş, acılar içinde büyümüş, yalnız ve depresif biri. Yani hepimiz gibi. Ya da değil. Çünkü zengin hem de kendisini “yenilmez” kılacak kadar. Bu yüzden fani bedenini ‘adalet’ için güçlendiriyor. Delinmez bir zırh, uçan, yüzen taşıtlar, her türlü yüksekliğe tırmanıp derinliğe inebilen sistemler. Hepsi ‘süper bir adalet’ için.
Mitolojik tanrı gibi
Ama gerçek kimliklerini saklayan bu süper kahramanlardan tanrı olmaya öylünmekle suçlanan yine de uzaylı olanı. Çünkü o ötekidir. Halbuki kendisini asıl tanrılaştıran tüm insanlardan farklı ve üstün gören Batman.. Zira ona göre ailesini yitirmiş, eşi dostu acı çekmiş tek kişi kendisidir. Amacı ise Superman gibi yardıma ihtiyacı olan insanları kurtarmak değil suçluları bulup onları yargılayıp cezalandırmaktır, adalet dağıtmaktır. Tıpkı mitolojik bir tanrı gibi. Üstelik o, Superman gibi sevdiği kadın için çırpınan romantik bir erkek de değil. Belli ki bu kas abidesi kadınları seviyor ama kibirli bir Apollon gibi sadece bedenlerini.
İlk mücadele kendine karşı
İşte ezcümlem bu. Pek çok kişi “Adaletin Şafağı”nı alt okuması olmayan ve ismi tamamen ticari kaygılarla konmuş bir film olarak yorumlamış. Bana göre ise filmin en keyif veren yanı iki süper kahramanın dövüştüğü “şafak”ta ortaya çıkan bu adalet tanımıydı. Batman’in yani bir insanın tanrı olmaya öykünmesine rağmen tam aksine ölümsüz bir uzaylının insana özgü sanılan duygusallığa ve erdemlere sahip olabildiği. Tanrı kompleksinin ölümsüzlüğe sahip olmak değil kişinin güçlerini terbiye edememesi olduğu... Superman’in ilk mücadelesi kendine karşıydı; güçlerini kontrol etmek ve zarar vermemek üzerine... Bu yüzden ben her daim Supermanciyim!
