Ateş düştüğü yeri yaktı, en çok analar ağladı. Bu vatan, şehitlerine borçlu kaldı...
Karardı dünya... Aslında tam da güneş ısıtmaya başlamıştı içimi ve ben yaz kapısında bekleyen günlerin hafifliğine yaraşır bir yazı yazmıştım. Bir anda "yas kapısı"nın karanlığında buldum kendimi... Düşen helikopter... 13 şehit... Matemin katran karasında aynı acıyla yanıyoruz hepimiz... Başımız sağolsun...
Askerliği hiç bırakmadılar
Her rütbeden, her yaştan 13 can... Kimi 8 aylık hamile karısını geride bıraktı, kimi 1 yaşındaki kızını, kimi 30 yıllık üniformasını... Yine ateş düştüğü yeri yaktı, yine en çok analar ağladı. Bu vatan, şehitlerine borçlu kaldı. Üstelik, her zamankinden daha çok... Bugün ülkesi için canını veren askerler, daha dün "vatana ihanet" ile suçlanmanın acısını yaşamışlardı. Türkiye'nin ilk kadın Jandarma Komutanı Yarbay Songül Yakut, Balyoz davasında tutuklanmış, bugün canını verdiği vatanına ihanetle suçlanmış, üniformasını ve yaşamını ortaya koyarak omuzuna taktığı rütbelerini kaybetme korkusunun yarasını almıştı. Uzun mahkemelerden sonra "pardon yanlışlık olmuş" denilen subaylardandı. Yeniden görevine iade edildi, üniformasını giydi ve mahkemenin sıcağından, memleketin en sıcak hattı Şırnak'a tayin edildi. "Bunca sırtından bıçaklandıktan sonra artık daha fazla canını tehlikeye atma, bırak askerliği biraz da hayatını yaşa" diyenlere kulak asmadı, o "vatan sağolsun" dedi. Şırnak'ta terörle mücadeleye gitti. Vatana canını feda etti.
Tümgeneral Aydoğan Aydın, nam-ı diğer "Asker Aydoğan"... Her dem askeriyle omuz omuza yaşadığı, rütbesini, birlikte çarpıştığı askerlerle arasına koymadığı için almış bu adı... Çok değil, daha birkaç ay önce, "15 Temmuz darbe girişimi" ile suçlandı. Vatan için canını verecek bir asker, vatana ihanetle suçlanmanın büyük acısını yaşadı. Aklandı. Görevine geri döndü. "Vatan sağolsun" dedi, Şırnak'taki en ateşli bölge Kato Dağı ve Hakkari Yüksekova'da askerleriyle omuz omuza teröristlerlerle savaştı. Canını, Şırnak dağlarında bıraktı.
Şehitlere borcunuz ödenmez
Sadece, bu hafta şehit verdiğimiz 13 şerefli askerden birkaçının hikayesi... Daha niceleri var anlatılmayan... Eeeey bu ülkenin bel kemiği Silahlı Kuvvetleri itibarsızlaştırmakta sakınca görmeyenler... Eeeey değil canını ortaya koyup ateş hattına girmek, sobadan eli yansa, bir daha mum yakmaktan bile korkup kaçacak olanlar... Subayların ordu evleriyle, hastaneleriyle uğraşıp, okullarına otel yapmaya kalkanlar... Ciğerlerini yerinden söker gibi, generallerin omuzlarındaki madalyalara saldıranlar... Siz, şehitlere borcunuzu hangi cihanda ödeyeceksiniz? Yıllardır, Ergenekon'la Balyoz'la suçladığınız anlı şanlı generallerin, "vatana canım feda" derken laf ola beri gele konuşmadıklarını bir kez daha gördüğümüz şu günde, şehitler şerefle toprağa girerken, siz bu yük altında ezilmeden yaşamaya nasıl devam edeceksiniz? Silahlı Kuvvetlerin bel kemiğini bunca oyduktan sonra, iç dengesini bozup, dış mihraklara açık hale getirdikten sonra o yürekli askerleri, yarın, nerde bulup, bu ülkeyi güvenle emanet edeceksiniz?
