Cumhurbaşkanı Erdoğan, dün Anayasa Mahkemesi kararını yorumlarken vatandaşa yeni bir hak ihdas etmiş oldu. Bu hak, mahkeme kararlarına uymama hakkıdır.
Mahkeme kararlarını beğenmemek hakkı, saygı duymama hakkı cumhurbaşkanı gibi her vatandaşın hakkıdır.
Mahkeme kararlarını eleştirmek serbesttir, her vatandaş yazılı ve sözlü olarak bu hakkı sonuna kadar kullanabilir. Erdoğan’ın kullandığı “uymuyorum” kelimesi ise bundan çok farklıdır.
Can Dündar-Erdem Gül davasıyla ilgili olarak bugüne kadar hemen herkes fikrini ifade etti. Bu iki gazeteciye yüklenen “casusluk” suçlamasının bu şekliyle her habere, siyasi içeriği olmayan haberlere bile yüklenebileceği de anlatıldı.
Şu anda Amerika’nın da hâlâ CIA belgelerinin açıklanmasıyla ilgili tartışmaya devam ettiğini de biliyoruz.
Dündar ve Gül’ün casuslukla suçlandığı haberin daha önce başka gazetelerde yer aldığını, bununla ilgili çok sayıda yazı yazıldığını, konunun Meclis kürsüsünde tartışıldığını biliyoruz. Bütün bunların ardından aynı haberin yayınlanmasının, herhangi bir siyasi amaç olsa da ancak siyasi olarak ve gazetecilik açısından tartışılabileceğini de tekrarlayalım.
Suçlama gazetede yayınlanmış bir haber üzerinedir. Delillerin karartılması, gizlenmesi diye bir konu da yoktur. Gazetecilerin kaçması gibi bir kuşku da yoktur.
Anayasa Mahkemesi “hak ihlali” ve tahliye kararını verirken bunu göz önüne almıştır. Savcının talep ettiği cezanın ağırlaştırılmış müebbet, yani eski idam olması da bu açıdan fark etmez.
Dündar ile Gül’ün casusluk suçlamasıyla tutuklanması, bütün dünyada Türkiye’deki ifade özgürlüğü ve basın özgürlüğüyle ilgili yaygın kuşku ve kaygı yaratmış bir olaydır. Türkiye’ye zarar verilmesini düşünüyorsak, gerçek zararı da görebiliriz.
Savaş, savaşlar her alanı kirletir. Gazetecilerin casusluktan yargılanması da bu kirlenmelerden biridir.
Savaş psikolojisiyle, savaşa, savaşın ayrıntılarına odaklanınca, manzaranın tümünü görmek, dolayısıyla da doğru müdahalelerde bulunmak iyice zorlaşır.
