Nafile siyaset

Meclis’te, ikinci kez baş örtülü milletvekilleri olması ihtimali üzerine CHP’liler bu vekilleri içeri sokmamayı deneyecekler.

Baş örtülü vekil krizi ilk kez 1999’da, üçlü koalisyon döneminde yaşanmıştı. DSP lideri ve dönemin başbakanı Bülent Ecevit, Fazilet Partisi’den İstanbul Milletvekili Merve Kavakçı’ya çok sert tepki göstermiş, kendisini toplantı salonundan ayrılmaya zorlamıştı.

28 Şubat dalgasının devam ettiği o günlerde, böyle bir konuda makul veya özgürlükçü bir karşı harekette bulunmak oldukça zordu, ortamın havasına “çıksın!” dalgası hâkim olmuştu.

Baş örtüsüyle ilgili yasakların, aslında kanunla ilgili olmadığı, yönetmelik ve idari kararlarla, daha çok da “yaparım, olur biter” sistemiyle uygulandığı sonradan iyice ortaya çıktı.

Geçen on dört yıldaki tartışmalarda kamuoyunun büyük çoğunluğu baş örtüsü meselesinin “abes” meselelerden biri olduğunu gördü ve baş örtüsünün artık mesele olmaktan çıkması, özgürlükçü bir şekilde çözülmesi için irade gösterdi.

AKP hükümeti, baş örtüsüyle ilgili ve diğer bazı manasız kılık kıyafet yönetmeliklerini değiştirirken de geniş bir onay aldı.

Bu kez komedi olur

Şimdi yine baş örtüsü üzerinden bir kriz yaratma girişimi CHP’nin büyük bir siyaset hamlesi gibi ortaya atıldı.

Tarihte ilk kez gerçekleştiğinde dram olan olayların, tekrar edildiğinde komedi olarak ortaya çıktığına dikkat çekmişti çok önemli bir düşünür.

CHP de Merve Kavakçı olayını tekrarlama peşine düşerken, kendisinin merkezinde bulunduğu bir komediyi sahneye koymuş olacağını anlamadığını gösteren bir siyaset mantığında direniyor.

Siyaseti, muhalefeti, sadece iktidarı zorlamak, zor durumda bırakmak olarak gören bir siyasi anlayışının son kullanma tarihi çoktan geçti.

Baş örtülü kadın vekiller Meclis’e geldiğinde gürültü çıkarıp, bundan bir siyasi ve toplumsal nema bekleyecek olanlar da sadece bir komedinin parçası olarak kalacak ve son kullanma tarihlerinin geçtiğini bir kez daha kanıtlayacaklar.

Hâlâ özgürlükçü olamayan bir siyasi partinin kendisini solcu, sosyal demokrat zannetmesi de o düşünürün dikkat çektiği komedinin ta kendisidir.