Siyasilerin konuşmalarında ölçüyü kaçırmalarına epeyce alışığız. Birkaç alkış uğruna, taraftarların “ne güzel söylemiş” demeleri için edilen şuursuz lafların binlercesini duyduk.
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun başkanlık tartışmalarıyla ilgili sözleri ise, endazeyi kaçırmanın da çok ötesine geçti.
Kemal Bey diyor ki: “Başkanlığı ancak kan dökerek getirebilirsiniz..”
Meclis’te gerekli oy alınırsa, halk yüzde 50’nin üzerinde bir oy verirse, başkanlık sisteminin gelmemesi nasıl mümkün olacaktır? Kemal Bey’in, “kan dökerek” lafını etmesinin nedeninin, bu sürecin herhangi bir aşamasında, süreci durduracak ve “kan dökülmesine” yol açacak bir “direniş” olmalıdır.
CHP bir siyasi parti olarak, bütün ülkeyi dolaşarak, ulaşabildiği bütün vatandaşlara başkanlık sistemiyle ilgili görüşlerini, gördüğü sakıncaları anlatabilir. Halk oylamasında “hayır” çıkması için bütün siyasi yolları kullanabilir, ama buradan “kan dökülmesi” gibi ağır bir suçlamayı şu anda yapamaz.
Başkanlık sisteminin, Ak Parti’nin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ve hükümetin önceliği haline geldiği anlaşılmaktadır. Anayasa taslağıyla birlikte başkanlık sistemi de Meclis’e gelecektir.
Ancak Meclis’te yeterli oy sağlanabilirse taslak halkın önüne gidecek ve orada kabul edilirse gerçekleşebilecektir.
CHP ve genel başkanı Meclis çalışmaları sırasında da, anayasanın halk oyuna sunulması halinde de bütün imkanlarıyla karşı çıkabilir. Ama sonuçta CHP de Genel Başkanı da kendi boyunu ve gücünü bildiği için “kan dökerek getirilebilir” gibi bir şuursuzluk noktasına sürüklenmektedir.
Kılıçdaroğlu’nun sözlerinin “darbe hukukunun anayasadan temizlenmesi” kısmına gelince, CHP’yi yönetenler de yönetmeyen ama kendini solcu hisseden CHP’liler de aynı soruyu kendi kendilerine sorsunlar. Bu ülkenin anayasasını ve yasalarını darbe hukukundan kurtarmak, temizlemek için ne yaptınız? Yapabileceğiniz her şeyi yaptınız mı, yoksa tıkız siyasi çekişmeler içinde demokrasi görevinizi sürekli ihmal mi ettiniz?
Kemal Bey’in “kan dökerek” lafından başka kokular almak da mümkün, ama bunların hepsi çaresizlik çemberi içinde sıkışmanın kokularıdır.
