Haberin Devamı
Taraf Gazetesi’nin yayın politikasını beğenenler olduğu gibi, beğenmeyenler de var ve belki beğenmeyenler daha çoktur. Ama Taraf’ın Ankara’da ciddi kaynakları bulunduğuna kuşku yoktur.
Taraf’ın son haberi Ankara ile PKK arasında anlaşma sağlandığı şeklinde.
Buna göre, kalan tek pürüz anlaşma sağlandığını kimin açıklayacağı.
Devlet açıklamayı Kandil’in, PKK ise Abdullah Öcalan’ın yapmasını istiyor.
Eğer bu haber doğruysa, “barış bazen çok uzakta göründüğü zaman aslında en yakındadır” diyen iyimserler haklı çıkmış olurlar. İnşallah doğrudur.
Silahla, terörle gidilebilecek bir yer kalmadığını Kürt siyaseti çoktandır biliyor. PKK’nın bütün Kürt siyaseti üzerinde kurduğu kontrol sistemi dolayısıyla bu gerçeği açıkça ifade etmekte güçlük çekenler olabilir, ama anlaşma haberini Kürt siyasetinin bütün unsurlarının da bütün Kürtlerin de sevinçle karşılayacağına kuşku yoktur.
Gündeme geldiği anda silah bırakılmasına karşı çıkacak, “davanın satıldığını” söyleyerek silahla yaşamakta ısrar edecekler de olabilecektir, olacaktır.
Hatta bunlar çok daha kıyıcı eylemlere de girişebilirler, ama süreci sabote etmelerine, anlaşmaya sahip çıkanlar izin veremez, vermemelidirler.
Silah bırakıldığının açıklanmasının ardından, gerek içeride hâlâ dağda dolaşanların, gerekse Kuzey Irak’taki askeri yapı içinde yer alanların uyumunun sağlanmasında güçlükler çıkacaktır.
En önemli güçlük, Habur olayında yaşandığı gibi, gereksiz gösteriler ve o gösterilerin doğuracağı tepkilerdir.
Bunların giderilmesi de kamuoyunun meseleyi sahiplenmesiyle ve her türlü çelmeye karşı çıkmasıyla mümkündür.
Türk siyasetinin bütün tarafları da bu sürecin tamama erdirilmesi çabalarına destek olmak zorundadır.
Silahların sustuğu, hapishanelerin boşaldığı bir Türkiye herkes için çok değişik bir Türkiye olacak. Her şeyin açık açık konuşulabildiği bir Türkiye’de, hiç kimsenin hiç kimseden korkmadığı bir Türkiye’de hayatın ne kadar farklı olduğunu göreceğiz. Ve yine kaybettiğimiz zamana, insana, yaşadığımız acılara yanarak, “nasıl bu kadar aymaz olabildik” diyeceğiz.
İnşallah doğrudur...
