Tertip kendi yolunda ve gayet hızlı ilerliyor. Birinci perde terördü, herkesin içini yakan şehit cenazeleriydi, cenazeler gelmeye devam ederlerken ikinci perdeye geçildi.
Artık herkes sahneye bütün öfke birikimiyle çıktı. Buna Hürriyet gazetesine saldıran Ak Partililer de, HDP binalarına saldıran, otobüs taşlayan, Kürtleri linç etmeye kalkan Ak Partililer, MHP’liler ve CHP’liler de dahildir.
Hürriyet gazetesine saldırıp taşlayanlar attıkları her taşın demokrasinin temelini hedef aldığının bilincinde değiller. Star’a bombalı silahlı saldırı yapanlar da amaçlarına ulaşmış oldular. Medya bir araya gelip kendisine yapılan saldırılara birlikte karşı duramıyor, sadece kendine yapılan saldırıyı saldırı sayıyor.
Kaosun ilk adımları bu şekilde atılmaktadır. Şuursuz hesaplaşma duyguları taşlarla sopalarla, linç girişimleriyle kaosun temellerini kurmaktadır.
Televizyon ekranları sadece öfkeyle dolmuştur, her cümle “biz ve onlar” ayırımı üzerine kurulmakta, “karşı taraf” ilan edilenlere her şeyi söylemek mubah hale gelmiştir.
Kaosun ilk adımı içinde Türklerle Kürtlerin bir arada yaşamasını iyice zorlaştırma faaliyeti önde gelmektedir. Türklerle Kürtler, yüz yıldır süren çatışma ve sorunlara, isyanlara ve devlet baskılarına rağmen bir arada yaşamışlardır. Ama ilk kez bir “iç savaş” koşullarına itilmektedirler.
Tertip nasıl yapıldı ve nasıl başarılı oldu? Bu sorunun cevabını tabii ki arayacağız, ama şu anda birinci mesele tertibi boşa çıkarmak için bir şeyler yapılmasıdır.
Tertibin ucunda iç savaşı görüyorsak, iç savaş lafı en şuursuz şekillerde tekrarlanıyor, sıkıyönetim çağrıları yapılıyor ve en kaba tahrikler karşılık buluyorsa bir uçurumun veya cehennemin kıyısına gelmişizdir.
Toplu halde çıldırdıysak yapacak bir şey de kalmamış demektir, hep birlikte cehenneme yuvarlanmaya veya uçurumdan atlamaya hazırız demektir. Böyle bir savaşın galibi olmaz, uçuruma da hep birlikte düşülür, cehenneme de hep birlikte girilir.
