Gerek eşbaşkanları gerekse HDP’li ya da yakın bütün isimler 7 Haziran konusunda benzer bir “rahatlığı” ifade ediyorlar.
Bu rahatlık, biraz eski bir üslupla “barajı aşacağız demiyoruz, aştık diyoruz” diye de özetlenebilir.
HDP’nin barajı aşmasının şart olduğunu düşünenlerin önemli bir bölümü hala demokrasinin gelişimi için böyle bir partinin etkili olması gerektiğine inanmış olanlardır.
Yeni dönemde HDP’ye ilişkin beklentileri artanlar da, Ak Parti karşısında varlık gösteremeyen mevcut ana ve yavru muhalefet partilerinin yerini fiilen HDP’nin alması ve demokratik süreçlerin bu şekilde zorlanması umudunu belirtiyorlar.
Ve yakın döneme kadar klasik devletçi kanaatlerin etkisi altında olan, HDP’den pek haz etmeyen kesimler de bu partinin barajı aşmasının şart olduğunu söylemeye başladılar. Bunların HDP’ye yeni bakış açısı yine sadece Ak Parti ve Erdoğan karşıtlığının devamından ibarettir.
HDP’nin barajı aşmaması durumunda, bu partinin alamadığı bütün milletvekilliklerinin Ak Parti hesabına yazılacağı ve Ak Parti’nin “400 vekil” hedefine yaklaşacağı korkusu bu kesimin asıl derdidir.
HDP’nin yüzde on barajı aşarak kuvvetli bir grupla Meclis’e girmesinin demokratik gelişmeler için faydalı hatta elzem olduğunu düşünenlerin, genel seçmen içindeki oranının da yüksek olacağını beklemek saflık olur.
Seçim araştırmalarında, itibar edilebilecek seçim araştırmalarında HDP’nin oy oranı yüzde 7-8-9 olarak görünmektedir.
HDP’liler, kendi yaptıkları, yaptırdıkları araştırmalarda yüzde 10’un üzerinde göründüklerini söylüyorlar.
Yine de güvenilir kuruluşların hiç birinde HDP’nin yüzde 10’a ulaşmış görünmemesinin üzerinde HDP’lilerin durması gerekir.
Her seçim sürprizlere gebedir, mealinde “özlü” sözlerden çok vardır. Bu yüzden de “kazanacağız demiyoruz kazandık” diyoruz üslubu her zaman bazı riskler taşır. Bu risklerin en yaygını da “madem ki kazandınız bizim sandığa gitmemize gerek yok” havasının bir kısım seçmene hakim olmasıdır ki, bunun çok yakın örnekleri de vardır.
