Katliamın faillerini aramaya devam edeceğiz. Bir de “sorumluları” tespit edeceğiz.
Failler için rivayetler, tahminler, “keşke filanca çıksa” umutları sürekli tekrarlanıyor.
Bombaların patlamasının hemen ardından PKK’yı fail ilan edenlerin girişimleri sonuçsuz kaldı. Şimdi en çok IŞİD ismi söyleniyor.
Başka terör örgülerinin isimlerini de Başbakan ilk gün telaffuz etmişti, ama anlaşılıyor ki katliamı bunlarla ilişkilendiren bir kanıt da bulunmuş değil.
Olayın bir de siyasi sorumluluk tarafı var. Ve bu tarafta, ülkeye barışı getiremeyen bütün siyasi yapı yer alıyor.
Hayat güllük gülistanlıkken terör ortaya çıkmaz. Terör toplumdaki çatlaklar, siyasetteki yönetim zaaflarında ortaya çıkar.
Siyaset 7 Haziran’da sendeledi ve ülkeyi ciddi bir şekilde yönetimsiz bıraktı. Toplumun huzur, barış ve istikrar talebine cevap vermekten inanılmaz bir hızla uzaklaştı.
Bugün yeni seçime bir savaş ortamında gidilmesi, siyasetin bütün taraflarında ortaya çıkan boşluğun dramatik sonuçlarından biridir, en önemlisidir.
Siyasetin sorumluluğunu ortaya koyarken, herkesin yine durduğu noktadan diğerlerine sorumluluk yüklemesi, herkesin diğerlerini suçlu ilan etmesinin kimseye bir kazanç sağlaması mümkün değildir.
Bir görüşmeyi bile reddedenlerin, barış ve huzur için çaba göstermek gibi bir derdi olmayanların yangına körükle gitmesi de siyasetin bir kısmının düştüğü noktayı göstermektedir.
Bunun diğer tarafında da, toplumun yaşadığı travma karşısında siyasi çelişkileri yumuşatarak ortak alanı genişletmek yerine, karşı olduğu siyasetleri dışlamak, tasfiye için uğraşmak vardır.
Ankara katliamıyla, ülkeye barışı getirmemek, çatışma alanlarını ve ortamını genişletmek ciddi bir siyasi suç haline gelmiştir.
Bu katliam, savaş hali sayesinde olmuştur ve savaş hali devam ettikçe de başka katliamlar, başka komplolar, büyük tuzaklar için elverişli ortam var olmaya devam edecektir.
Siyaset bütün unsurlarıyla büyük bir sınavdan geçiyor ve bu sınavda başarılı olmamasının faturası da bütün toplum için demokrasiye vedadır.
