Diz boyu gerilik

Bütün geriliğimizin su yüzüne çıkması için Soma faciası gibi büyük bir acı gerekiyormuş.

Yüzlerce insanın her an ölümle burun buruna çalışmasına göz yummak geriliktir.

Bu insanları koruyacak yasaları çıkarmamak, kurallara uyulup uyulmadığını izlememek geriliktir.

Var olan kuralların kenarından dolaşmak da geriliktir.

Medeni ülkelerde nasıl oluyor deyip o standartları hedef almamak da geriliktir.

“Zaten elim kolum bağlı” diyerek görevini yapmamak da geriliktir.

Facia sonrası yaşanan kargaşalar da bir başka geriliktir.

Herhangi bir fayda umarak işçilerin cenazelerinin önünde, acılı evlerde yalan söylemek de geriliğin ta kendisidir.

Facianın acısının en sıcak olduğu anlarda “bundan nasıl bir siyasi fayda çıkar” diye düşünmek geriliktir.

İşçilerin mezarları başında dua ederken fotoğraf pozu vermek de geriliktir.

Şu anda ışık yok...

“Oy verdiler böyle oldu” demek, vicdani, insani ve de siyasi geriliğin zirvesidir.

Soma faciası, bütün geriliğimizi; insani, vicdani, siyasi, idari geriliğimizi ortaya serdi.

Şimdi en çok “bu faciadan gerekli dersler çıkarılacak” gibi laflar edilecek. Temeldeki zihniyet geriliğimizin bir ders çıkarmaya uygun olmadığı söylenmeyecek.

Soma’da madende can verenler işçi sınıfının şehitleridir, bütün ülkenin şehitleridir.

Onlar zihniyet geriliğimiz yüzünden şehit oldu, biz onların acısını yaşarken bile zihniyet geriliğimizin esiri olarak devam ettik.

Zihniyet geriliğimiz yüzünden bu toplumun yaşadığı, bu insanlara yaşatılan acıların en sonuncusunun Soma olması dileniyor.

Soma faciası bir zihniyet devrimi çığırını açabilirse böyle bir umut beslenebilir.

Ama şu anda bir ışık yok, zihniyet geriliğine en mahkûm hâlimizle kıvranmaktayız.

Zihniyet devrimi yapabilmek için önce hâlimizi, gerçek hâlimizi görmemiz gerekiyor.

Soma faciası da gerçek hâlimizi göstermediyse, yapacak hiçbir şey kalmamış demektir.