Bir ülkede, ülkenin üçte birinin savaş ortamında olması, 500 şehit verilmesi, büyük şehirlerde bombalar patlaması, çok sayıda sivilin hayatını kaybetmesi taşınması kolay bir yük değildir.
Hem ülkenin bütünü için ağır bir yüktür, hem o ülkeyi yönetenler için çok ağır bir yüktür. Halk şu anda bütün unsurlarıyla bu yükü taşımaktadır, ama bir gün “yeter” demesi kaçınılmazdır.
Bir noktanın peşinde olanlar şimdi PKK’nın çatışmaları, şehir savaşını durdurmasını sağlamak için çaba göstermektedir. Bu çabaların ne kadar etkili olduğu tartışmalıdır.
Hükümet-devlet tarafı ise “son terörist öldürülene kadar operasyonlar devam edecek” hattına bağlı kalmaya devam etmektedir.
Bunun ötesinde de PKK’nın çatışmaları durdurması için yapılan bütün girişimlere de kuşkuyla bakmaktadır.
Böyle bir durumda “Devlet-hükümet terörü yenemedi” kanaatinin halk arasında yayılmasından endişe duyulduğunun birçok işareti görülmektedir.
Devlet-hükümet sözcüleri, PKK’nın çatışmaları durdurması halinde, bunun bir açıdan teröristlerin “kurtarılması” olacağına dair uç mantıklara kadar gitmektedir.
Hükümet-devlet hattının esas olarak şu anda silahların susmasını “istemediği” gibi bir sonuca varmak abartılı gelebilir, ama bazı siyasetçi ve gazetecilerin sözlerinden bu anlam çıkmaktadır.
“Son terörist öldürülene kadar savaş” mantığının “son terörist”ten ne anladığı da açık değildir. Bu mantıktaki boşlukları görmek de zor değildir. Bu bakış açısının “sonsuza kadar savaş” hattı olduğunu görmemek de mümkün değildir.
“Arabuluculuk” gibi kelimelerin telaffuzu bile Hükümet-devlet tarafından, “PKK’nın korunma çabası” olarak algılanmakta ve tepki görmektedir.
“Çözüm sürecine dönüş mümkün mü?” sorusunun cevabı da sadece Hükümet-devlet tarafından değil PKK tarafından da “kesinlikle mümkün değil” diye verilmekte, her iki taraf da bu fikirleri “saflık” olarak nitelemektedir.
Sonunda bir nokta konulacak. Ama bu noktanın konulması için şehit sayısının bin olması beklenirse, bütün toplumun sırtındaki yük olağanüstü ağır olacak, o nokta bile deva olmayacak hale gelecektir.
