Charlie Hebdo katliamına karar verenler herhalde arkasını düşünmüşlerdir. Charlie Hebdo askeri bir hedef değildi, siyasi bir hedef de değildi.
Son savaşlarda yer alanların icraatlarına bakıldığı zaman askeri hedeflerin azlığı da fazlasıyla dikkati çekiyor.
El Kaideci ve IŞİD’ci üç kişi bir dergide, silahsız insanlara katliam yapıyor.
IŞİD okullarda katliam yapıyor, yüzlerce çocuk öldürülüyor.
Sünniler, Şiilerin toplu halde bulundukları noktalara saldırıyor, onlarca, yüzlerce sivil, kadın çocuk ölüyor.
Şiiler camilere ve Sünnilerin toplu halde oldukları pazarlara saldırıyor, yine siviller, çocuklar kadınlar ölüyor.
Radikal İslamcıların seçtikleri savaş yöntemleri, seçtikleri kolay ve sivil hedefler kendilerine onur ve zafer getirecek hedefler değil, sadece sivil kıyımlarıdır.
11 Eylül de öyle bir eylemdi, binlerce sivil öldürüldü, askeri hedeflerde sonuç alamadılar.
Bunu yapanların, bu savaş stratejisini çizenlerin ulaşmak istedikleri nokta, dünyanın ikiye bölünmesinden başka bir şey olamaz.
Charlie Hebdo kıyımının arkasından bütün Avrupa’da yükselmesi kaçınılmaz İslamofobi binlerce, milyonlarca insanın hayatını zorlaştıracaktır. Pusuda bekleyen ırkçı hareketler şimdiden Fransa ve Almanya’da kendilerini göstermeye başlamıştır.
Bu strateji sadece Ortadoğu, Afganistan ve Pakistan’ı değil, bütün dünyayı savaş alanı yapmak üzerine kuruludur. Bunun açık sonuçlarından biri de insanların kesin seçimler yapmak zorunda kalmasıdır.
Sürekli olarak sivil, çocuk, kadın, gazeteci, yazar çizer öldüren insanlara “ama”larla yaklaşmak da onların cephesini büyütmek, ayrımları farklı noktalara taşımaktır.
Dünya ne kadar “ama”ları atarak şiddetin, her türlü şiddetin karşısında durursa o strateji o kadar çabuk yıkılır.
Charlie Hebdo’nun yazarları, çizerleri bütün şiddetlerin karşısında olan, bütün haksızlıkların karşısında olan insanlardı ve bu tavırlarında hiç bir ayırım yapmadılar, hiç kimsenin hiçbir yanlışı için “ama” demediler.
