1.128 akademisyenin imzaladığı savaş karşıtı bildiriye tepkilerin linç dönüşmesi, akademisyenlerin gözaltına alınması hayra alamet işler değildir.
Bildiri, savaş karşıtı bir bildiridir ve savaş karşıtı görüş sahibi olmak ve bunu ifade etmek demokrasilerde suç değildir.
Bu bildirinin savunduğu görüşlere karşı görüş sahibi olmak da suç değildir, bunları tartışmak da suç değildir.
Bildiri, alışkın olduğumuz şekilde sert bir siyasi çatışma alanı haline getirilmiş ve aşırı tepkilerle başka yaraların da yollarını açmıştır.
“Oluk oluk kan akacak” gibi laflar, bildiriyi imzalayan akademisyenlerin odalarının kapılarına asılan bildiriler, çiziler çarpı işaretleri yaraların çok daha tehlikeli boyutlara ulaşabileceğini de göstermektedir.
Başbakan Davutoğlu, bildiriye imza atan akademisyenlerin bu bildiriyi bir kez daha okumaları halinde imzalarını çekeceklerini söyledi. Olabilir.
Ama Başbakan Davutoğlu da bu bildiriyi, günün heyecanlarına kapılmadan okursa, muhtemelen burada bir suç olmadığını görebilecek bir akademisyen kimliğine sahiptir.
Hükümet-devlet, Güneydoğu’daki savaşla ilgili olarak kendi izlediği hat dışında herhangi bir farklı fikir olmasına tahammül edemiyor. Bu tahammülsüzlük nedeniyle “ihanet” kelimesi bu kadar çok kullanılır hale geldi.
Farklı her fikir ve hassasiyetin arkasında niyet aramak ve ihanetle suçlamak, asla kendine güven gösteren haller değildir.
Bu durumlarda terse işleyen birçok mekanizmanın ortaya çıkması da muhtemeldir. Nitekim, sayıları bini aşan yazar, sanatçı ve gazeteci de akademisyenlerin bildirisine imza verdiğini açıklamıştır.
Bu durumda 2 binden fazla akademisyen, yazar, sanatçı ve gazetecinin gözaltına alınmaları, haklarında dava açılmasının sonuçlarını da düşünmek gerekir.
Ülkenin bu kez de “savaş karşıtları” ve “savaşı destekleyenler” olarak ikiye bölünmesinin vahameti de bellidir.
Bugün, Hükümeti desteklemek adına akademisyen lincini destekleyen, daha fazlasını isteyenler de Hükümete en büyük zararı verdilerini idrak edebilirlerse hiç fena olmaz.
