Mısır darbesi, Sisi ve idam cezasına çarptırılan Mursi üzerinden, aklımızdan çıkmayan “darbe”yi konuşuyoruz.
Darbe kelimesi hala aklımızdan çıkmış değil ve çıkmaması için de kuvvetli nedenlerimiz var.
Mısır, Osmanlı’dan ayrıldıktan sonra krallıkla yönetildi, sonra askeri darbe oldu ve yarım yüzyıla yakın bir süre askerlerin elinde kaldı.
Arap Baharı’nın Mısır’a yansıması serbest seçimler oldu ve Müslüman Kardeşler’in Mısır kolu seçimi kazandı.
Sonra Milli Savunma Bakanı General Sisi darbe yaptı ve dünyada, Batı’da yeni bir tartışma başladı.
Mursi yönetiminde Mısır’ın radikal İslamcı bir yönetime yöneleceği korkusunun sonucu da ABD ve Avrupa’nın Mısır’daki darbeyi “hoş görmesi” oldu.
Mısır olayının Batı yönetimleri tarafından “hoş görülmesi” de aslında Adap Baharı’nın son noktası ve üçüncü dünyanın bu kesiminde demokrasinin tekrar “hayal” olmasına yol açtı.
Batı’nın Mısır’daki darbeyi hoş görmesini biz hoş göremiyoruz. Batı’nın demokratik değerleri daha kuvvetli savunmasını bekliyoruz.
Bekliyoruz, çünkü böyle bir uluslararası kararlılığın Türkiye’deki darbe sevenleri ve bekleyenleri de ciddi şekilde gerileteceğini umuyoruz.
Türkiye’nin darbe severleri ve bekleyenleri zaman zaman uyanıyorlar. Ülkeye bazen Demokrat Parti’yi hatırlatıyorlar, bazen 12 Eylül darbesinin haklılığını ve meşruiyetini anlatarak ortaya çıkıyorlar.
Yüzde 52 oyla seçilmiş olan Mursi’nin idam cezasına çarptırılmasını duyurma şekli de içerdiği “Yüzde 52” çağrışımıyla rahatsızlık veriyor.
Yüksek sesle “Türkiye’de askeri darbeler dönemi bitmiştir” sözünü tekrarlıyoruz ama birileri çeşitli şekillerde korkumuzu canlandırıyor.
2002 sonrasında çeşitli darbe planları yapıldığını hatırlayınca bu faaliyetlerin üzerinden daha on yıl bile geçmediğini düşünmek zorunda kalıyoruz. 2007’deki Abdullah Gül’ün cumhurbaşkanı seçilmesini engellemeyi amaçlayan e-muhtıra da bir darbe icraatıydı.
Bir de içimiz burkularak hatırlıyoruz ki bu ülkede yakın döneme kadar darbeci icraatlara karşı siyasiler hep teslim oldular, tankların üzerine de kimse çıkmadı.
