İnsanı izleyip koruyanlar (1)

Rad Suresi’nin 11’inci ayetinde insanı önünden, arkasından kollayıp koruyan manevi varlıklar (melekler) olduğu vurgulanır. Hayatta birçok tehlikeden kurtulma olayı vardır ki bunlar ancak mucize olarak nitelendirilir. Yaşamımız boyunca bunun örneklerine tanık olmaktayız.

- 2007 yılında İstanbul Ataşehir’de bir kız, 14 katlı apartmanın 10’uncu katından düşüyor ve ölmüyor. Güldalı isimli bu kız televizyonda olayı şöyle antatıyor: “Sabahleyin uyandığımda pencereyi açtım. Dışarıya bakayım dedim. Uyku mahmurluğuyla dengemi kaybetmişim. Düşmeye başladım. Başım aşağıya doğruydu. Bir katın pancuru açıkmış, ona çarptım. Başım yukarıya doğru döndü. Allahım bana yardım et diye yalvardım. Çok korkuyordum. Düşüyorum ama çok yumuşak biçimde. Sanki hava beni kucaklayıp hafifçe yere indirdi. Herkes öldü sanmış. Yanıma geldiklerinde ben üstümdeki tozu silkeleyip kalkmaya çalışıyormuşum. Hastaneye götürdüler. Şansım varmış. Türkiye’nin her yerinden uzman beyin cerrahları, hastanede düzenlenen sempozyuma gelmişler. Hepsi bana yardımcı olmaya çalıştılar.” 27 Ocak 2009 tarihinde televizyonda yayınlanan bu haberin devamı şöyleydi: “Güldalı gülümsüyordu. Şimdilik tekerlekli sandalyede ama yürüyeceğine bütün kalbiyle inanıyor.”

Gitmedi ve kurtuldu

- 25 Şubat 2009’da İstanbul-Amsterdam seferini yapan THY uçağı piste 500 metre kala çamurlu tarlaya düştü. Sürüklendi. Gövdesi üçe bölündü. 9 kişi öldü, 80 kişi de yaralandı. Ama uçaktan burnu kanamadan çıkanlar oldu. Ayrıca bilet alıp son anda gitmekten vazgeçen üç kişi vardı. Bunlardan biri her hafta Hollanda’ya uçuyordu. Olaydan sonra şöyle dedi: “Amsterdam’a gidecektim ama o gece içimde uyanan bir hisle ‘canım istemiyor. Şimdi gitmeyeyim’ dedim. Bileti iptal ettirdim.” Belki gitseydi, yaralanacak veya ölecekti ama manevi koruyucular onun içine gitmeme isteğini düşürdüler. Gitmedi ve kurtuldu.

Bir hadiste şöyle buyurulmuştur: “Peygamber’in sahabisi Ebu Ümame, ‘Hiçbir insan yoktur ki kendisiyle beraber olup kendisini savunan bir melek bulunmasın. Melek onu, kendisi için takdir edilen şeye teslim edinceye kadar savunur’ demiştir” (İbn Kesir,Tefsir: 2/505)