İlk eğitim aileden alınır

* DÜNDEN DEVAM

Son zamanlarda ülkemizde bir gerginliktir almış başını gidiyor. Lider bir kabahat yaparsa cemaat daha büyüğünü yapar. Siz her gün kavga ederseniz millet de kavga eder. Liderin yatıştırıcı olup az konuşması lazım. Bir insan çok konuşuyorsa az iş yapıyordur. Çok konuşan çok iş yapmaz. Lider de çok konuşan insan değildir. Peygamberimiz de çok konuşan biri değildi. Az konuşurdu ama öz konuşurdu. Toplumun huzuru için liderlerin önce kendileriyle ve halkla barışık olmaları gerekir. Parti başkanları lider kabul ediliyor. Eskiden lider tanınan tarikat şeyhlerinin her dediği doğru kabul edilirdi.

Şimdi nerdeyse her dedikleri doğru kabul edilen parti liderleri, çoğu zaman yatıştırıcı olamıyor. Birbirlerine laf yetiştirmekle vakit geçiriyorlar. Hemen her gün yaptıkları toplantılarla birbirlerine kırıcı laflar ediyor, göndermeler yapıyorlar. Milleti düşünerek daha ılımlı hareket etmeleri, yatıştırıcı, uzlaştırıcı olmaları gerekir. Aile çok önemli. İlk eğitim aileden alınır. Bir çocuk babasını namaz kılarken görürse o da onu yapmaya çalışır. Sonra okula gider, öğretmenini taklit eder, üniversitede hocaları, siyasette parti başkanları onun rol modeli olur. Ailedeki eğitim çok önemlidir.

Terihte birçok örnekleri var

Eğitim, okul, hocalara saygı da ayrı bir öneme sahiptir. Tarihte de bununla ilgili örnekler vardır. Yıldırım Bayezid’in oğlu Şehzade Süleyman okula gidiyor. Okulda öğretmen, ileride yönetici olacak bu çocuğu ötekilerden ayrı tutmuyor. Bunun da zaman zaman kulağını çekiyor. Şehzade bakıyor ki, hoca kendisine diğer öğrencilerle aynı muameleyi yapıyor,bazen kendisinin de kulağını çekiyor. Gidip öğretmeni babasına şikâyet ediyor: “Ben şehzade değil miyim, sen ise ülkelerin hükümdarı değil misin? Bu öğretmen nasıl olur da bana, diğer çocuklarla aynı şekilde davranır?” Padişah şehzadesine, “Var git okuluna, ben gelir o öğretmene dersini veririm. Sana nasıl bunu yapar?” deyip çocuğu okula gönderir.

Ardından kendisi de güya öğretmeni azarlamak için okula gider. Ama daha önce öğretmene, kendisinin geleceğini, bağıracağını fakat okuldan kovmasını bildiren haber gönderir. Padişah okula gelip de “Bre muallim, ben karanın, denizin hükümdarı, çeşitli halklar emrime tabiyken sen nasıl benim oğluma, öteki çocuklar gibi davranır, onun da kulağını çekersin?” der. Öğretmen yerinden fırlar, elindeki asayla bir yere, hafifçe de padişahın kaftanına dokunur, “Senin hükmün okulda geçmez, senin hükmün dışarıda halka geçer” der. Padişah dışarı çıkar ve çocuğu çağırıp ona der ki: “Yavrum benim her yerde sözüm geçer ama bu senin öğretmenin acayip yavuz kişidir. Beni dinlemez. Sen hemen git edebinle otur, dersini al.” İşte böyle yetiştiriyorlardı çocuklarını, ilerinin yöneticisini, valisini, padişahını...