Tek başına tatil
.
Sanırım bekârların bir tatil sıkıntısı olduğunu kabul ettik.
Sıra geldi bunu çözmeye...
Yani tek başına tatil yapmaya...
Ben size bunun tüyolarını vereceğim...
Ama önce tek başına tatil yapma fikrine alışmanız ve insanları alıştırmanız gerekiyor.
Önce tek başına tatil ne değil, onu yazayım.
Tek başına tatil yapmak, bir meydan okuma değil.
Tek başına tatil yapmak, övüneceğin bir durum değil.
Tek başına tatil yapmak, utanman gereken bir durum da değil.
Tek başına tatil yapmak, sadece bir durum!
Bunu iyice belleyin!
Tıpkı, “Arkadaşlarınla tatile çıkmak” kadar doğal.
Bunu kabul ettikten sonra gerisi kolay.
Sen kabul ettikten sonra, ki bunu samimi olarak yaparsan, herkes kabul eder.
Sen sevdikten sonra herkes sever.
Sen saygı duyduktan sonra herkes saygı duyar.
Hayatta başka durumlarda olduğu gibi...
Sadece samimi olman yeter!
“İyi de, ben bunu nasıl sevip kabul edeceğim?” diye soruyorsunuz, değil mi?
Cevabı basit:
Alışarak...
Biliyorum:
Tıpkı boşanmak gibi!
Hani öncesinde korkarsın ya...
Hep yalnız kalacağını, acı çekeceğini zannedersin de, biraz geçince, “Ne aptalmışım!” dersin, her şey çok güzelleşir; onun gibi!
Evet ya, bu tek başına tatil yapmak, tek başına yaşamaya benziyor.
Ya keyfini çıkarırsın ya da hayatı kendine zindan edersin.
Ya tek başına tatile gidersin ya da tatilini zindan edersin!
Üstelik tek başınalık gerçekten hoş bir şey...
İşin özünü kaptıktan sonra tabii...
Zaten artık bütün dünya bu yolda...
Yolda...
Seyahat edenler bilir, bazı internet siteleri vardır; gideceğin yerler hakkında her türlü bilgiyi verir. İşte o sitelerde bir de, gezginci yorumları vardır. O yer hakkında herkes yaşadıklarını yazar, puan verir. İyisiyle kötüsüyle...
Güzel olan ise, yorumcuları sınıflandırmalarıdır. Yani o yorumu kim yapmış? İki sevgilinin beklentisiyle, seninki aynı olmayabilir.
Sınıflandırmalar da genellikle şöyledir: Küçük çocuklu aile, büyük çocuklu aile, arkadaş grubu, genç çift, olgun çift...
Veee...
Yalnız gezginler!
Anlatabiliyor muyum?
Üstelik bu yeni bir uygulama değil, yıllardır var.
Yani yıllardır insanlar yalnız başına gezilere gidiyor.
Ha, ben henüz gitmedim.
Ama gideni gördüm.
Daha geçen kış, genç bir kadın üstelik Türk, tek başına Venedik Karnavalı‘na geldi. Çok da keyifliydi...
Hiiiç öyle düşündüğünüz gibi bunalım takılanlardan ya da arananlardan falan değildi. Zaten onlar yapamaz!
Onların yeri havuz kenarı.
Havuzun kenarına oturur, ayaklarını suya sokarlar. Ama dimdik otururlar. Ya da bağdaş kurarlar. Sanki güneş yağı reklamı için poz veriliyor! Ellerinde mutlaka bir kitap vardır. Kitabın adı da, “Dinginliğin Sırrı” gibilerinden bir şeydir. O anda içinden, “Dingilteceksin ki anlasın“ dersin yani! Dedirtir.
Neyse onlar ayrı konu.
Yani ben henüz tek başıma tatil yapmadım ama hazırlıklıyım.
Nasıl yapılır biliyorum. (Tatil!)
Onu da anlatırım...
Ama önce şurada anlaşalım:
Tek başına tatil yapmak yalnız tatil yapmak demek değildir!
Tıpkı tek başına yaşamanın yalnızlık olmaması gibi!