Tanışmak zorunda kalınca
.
Geçen haftalardan birinde yabancılarla ilişkilerden bahsetmiştik ya...
Orada, yabancı kadınların avantajlarından bahsederken biri, “Aileyle tanıştırmak özel bir anlama gelmez“ gibi bir laf etmişti.
Rahatlık anlamında...
“Tanıştırırsın, o kadar!“ manasında...
Yani bunun altında, “Seninle evlenenmek istiyorum” mesajı olmaz“ diyordu.
Peki ya bizde!
Bizde öyle değildir.
Ne kadan modern, ne kadan vurdumduymaz olsak da, aileyle tanıştırmak özel bir durumdur.
Tanıştırmak da, tanıştırılmak da...
Hangisi daha kötü?
Tanıştırılmak herhalde değil mi?
Deplasmandasın çünkü...
Burada anlaştık sanırım.
Pekiii...
Alın size bir soru daha:
Kiminle tanıştırılmak en kötüsüdür?
Aileden...
Anne, baba, kardeş...
Hangisi?
“Tarafa göre değişir” diyeceksiniz şimdi...
Evet.
O zaman danalardan başlayalım...
Bir erkek için en zoru hangisidir? Kızın ailesiden en son kiminle tanışmak ister?
Sonu sona bırakalım...
En kolayı annedir...
Erkekler bütün annelerin kendilerini seveceklerini zannederler. Nedense?
Bunlarda muhakeme yok ya, hepsini kendi anneleri gibi mi sanıyorlar, ne? Bütün anneler bunu sevecek!
Belki de annelere daha kolay yalakalık yapabileceklerindendir...
Oysa anne var, anne var!
Birinin elini öpersin bozulur, ötekinin öpmezsin kırılır.
Birine “Teyze” dersin alınır, ötekine “Hanım” dersin şaşırır.
Ama yine de haklılar, en kolayı annelerdir...
Babalar...
E biraz daha korkutucu tabii...
Daha gerçekçi, maddiyatçı...
Onların karşısına sağlam çıkmak lazım. Yani işi gücü iyiyse, dana yolun yarısından fazlasını geçmiş demektir.
Sululuk yapmamak şartıyla...
Kızkardeşi geç zaten; en kolayı o. Bir iki iltifat, yeter.
Bunlar klasik durumlar yani...
İşte o çok fena!
En gıcığı...
Br erkek için en kötüsü kızın abisiyle tanışmaktır.
Abiyle tanışmak tıpkı pisuvar sendromuna benzer.
“O benimkine bakıyor mu, benim onunkine baktığımı sanıyor mu?” şüphesi...
Pisuvar sendromu burada kendisini, “Aklımdan geçenleri biliyor mu?“ şeklinde gösterir.
“Aklımdan geçenleri biliyor mu, benim bunu bildiğimi de biliyor mu?” sorunsalı...
“Abi” deyince bunların aklına hemen bu düşünceler gelir.
Hadi daha açık yazayım.
“Abi” deyince bunların aklına şu gelir:
“Kardeşiyle yatacağımı/yattığımı bu biliyor!”
Sanki başkası bilmiyor!
Ama duygu budur.
Varsa tabii!!!
Biliyorsunuz, bunlar empati falan pek bilmezler. Ha, işte çok zorlarsak burada biraz yaparlar... Belki de empati yaptıkları tek yer de burasıdır!