Potansiyel CV

Aklıma ne geldi! Hani yeni bir ilişki ve yeni birisi için yorgunuz ya... Yani öyle olduğumuzu sanıyorum... Kimi bu yüzden ilişkisini bitirmiyor kimi bu yüzden yeni birisiyle tanışmak dahi istemiyor ya!

Mesela şöyle:

Diyelim ki, yeni birisiyle tanıştın. Hem de hiç aklında yokken. Hatta “tam da umudunu kaybetmiş ve arayışını kesmişken!..” Hani o zaman karşına çıkıyormuş ya! İşte tam o zaman birisiyle tanıştın. Ve sana ilgi göstemeye başladı... E, fena da görünmüyor... Şöyle bir baktın yani; ‘Olabilir mi?’ diye...

Ola da biliiir, olmaya da biliiir...

İşte tam o sırada izlemen gereken prosedür, gözünün önünden bir film şeridi gibi geçer... Yemeğe çıkmalar, yok ilk gece ara gece, son geceler, aradı aramadılar, arasam mılar... Cevapsız çağrılar, şüpheli mesajlar... Yanlış anlamalar, tutarsız cevaplar, saçma sapan oyunlar...

Üfff....

Onu tanıyana kadar, kendini tanıtana kadar uğraşmalar... Zaten tanıyınca da sıkılmalar, doymalar... Adam ya da kadın sana tatlı tatlı kur yapaken, sen bunları düşünüyor olabilirsin....

“Yine mi?” diye...

Tam da rahatlamışken...

Tam da kendine alışmışken...

Kim uğraşacak bununla?

Bir de; şimdi böyle iyi görünüyor da, kim bilir neyin nesi? Sana uyar mı? Kıskanç mı, sahiplenici mi? Yoksa fazla mı geniş? Hangi yaralar, ondan neleri almış? Bana kalan ne? Cimri mi, titiz mi? Ne tür müzik dinler? Aile yapısı, alt yapısı benimkine uyar mı? İlgi alanları neler? Acaba yok mu?

Hayatla ilgili neleri çözmüş, nerelerde takılı kalmış? Yani birlikte çözecek bir şeyler kalmış mı?

Aynı yerde misiniz? Yani hayatın hangi safhasında?

Hâlâ böyle miyiz!..

Bunun gibi onlarca belki de yüzlerce soru...

İşte bu soruların cevabını öğrenmek için vereceğin zaman ve emek...

E, artık ikisi de çok kıymetli!

Bu yüzden yeni bir girişime 3-5 yıl öncesindeki kadar hevesli olmayabilirsin. Balıklama atlamayabilir hatta başta yazdığım gibi, üşenebilirsin. Gözünde büyüyebilir...

E o zaman ne olacak?

Kafadan “Hayır” mı denecek? Ne uğraşacam şimdi?” diye düşünerekten...

Yoksa...

İşte tam burada benim aklıma şu geldi:

Herkesin bir “İlişki CV’si” olsa...

Şunu severim, şunu yaparım, bunu yapmam, falan filan...

İki taraf da birbirinden hoşlandığı sırada birbirlerine verse...

CV’leri!..

Alır, akşam okur, değerlendirirsin. Baktın olacak gibi, devam edersin.

Çok mu tuhaf olur?

Yani bütün bunların cevabını öğrenebilmek için boşa geçireceğin onca zaman ve emekten, türlü numaralardan daha mı tuhaf?

Bir düşünün bakalım...

Yoksa bunların hepsi boş mu?

Onu gördüğümüzde CV-MV görecek durumda olmayız ve kalbimiz aklımızdan bağımsız atmaya başlar mı?

Ona söz geçiremez miyiz?

Hâlâ?

Hâlâ böyle miyiz acaba?