Beyefendiler...

Bu memlekette aksi ispatlanana kadar hepimizin suçlu olduğunu...

Bu yüzden özgürlüğümüzün her an elimizden alınabileceğini...

Üstelik heder olan günlerimizin, aylarımızın ve hatta yıllarımızın hesabını soramayacağımızı...

Türkiye’de bu işlerin böyle olduğunu...

Bilenlerimiz hatırladı, bilmeyenlerimiz de öğrendi, hiç merak buyurmayınız.

Ve gazeteci Aylin Duruoğlu’nu lütfen artık sevdiklerine bağışlayınız.

***


Dünyada sevgi bitmedi sadece haber değeri yok

Siz bu satırları okurken, Müslüman bir teyze Yahudi komşusunun küçük kızının başını okşayacak.

Bunu yaparken de Almanya’da yaşayan ve bayramdan bayrama görebildiği torununu hatırlayacak.

O sırada Boşnak bir gelin, Sırp kayınvalidesinin ilaçlarını almak için Saraybosna’daki Başçarşı’ya gidecek.

Akşam ikisi beraber, on beş yıl önceki Yugoslavya savaşında ölmüş bir adamın resmine bakarak içlenecekler...

***

Siz bu satırları okurken, Edirneli bir öğretmen Siirt’teki okulda, bir öğrencinin annesine okuma öğretmek isteyecek...

Karşılığında haftaya bir torba bulgur bulacak bekâr odasının kapısında...

Tam şu anda, Kuledibi’nde eşcinsel bir ressam, alt katında oturan başörtülü teyzeye kahve içmeye uğrayacak.

Teyze ressamın falına bakacak ve diyecek ki: “Sana üç vakte kadar yol görünüyor.”

***

Oğlu Irak’ta asker bir anne, Arap komşusuyla karşılaştığında hatırını soracak. Karşılığında bir çift güzel söz ve evladı için hayır duası alacak.

Tarabya’daki bekâr evinde oturan gençler, alt kattaki Rum teyze yorulmasın diye, dünyanın ilk ev yapımı asansörünü icat etmeyi planlayacaklar.

Ama bunların hiçbiri, gazetelerde çıkmayacak. Ekranlarda görünmeyecek. İnternetten duyulmayacak.

Bu sizi yanıltmasın.

Dünyada sevgi bitmedi hâlâ... Haber değerinin kalmamış olması, bu gerçeği değiştirmez.