“Türk” kelimesinin yerine çok uzun zamandır daha kapsayıcı, daha rahatlatıcı, daha sinir hoplatmayıcı bir kelime aranıyor.
Tam olarak kaç yıl önce hatırlamıyorum (en az 10 yıl var) Baskın Oran“Türkiyeli” kelimesini önerdi. “Türk” yerine “Türkiyeli” kelimesi gitsek, toplumsal barışa daha hızlı varırız demişti. Destekleyenler bir hayli fazlaydı. Ama siyasetçilerimiz, as usual, sevmediler. Gündeme sokmadılar, sokulmasına da muhalefet ettiler. Başbakan Erdoğan dahil.
Tam unutuldu derken geçen gün Türkiyeli Rum yazar (bakın gayet iyi oldu) yazar Herkül Millas, Zaman’daki köşesinde bu lafı bir türlü sevmediğini, Türkiyeli lafının da Türk kelimesini içerdiğini yazdı.
Zaten meselenin kelimede değil uygulamada olduğunu... Ki haklıydı. Vakti zamanında faşizm rüzgarları 40 knot hızında esmeseydi bu ülkede, vatandaş Türkçe konuş, Türk ol, geri kalan herunut, unutmazsan çektir git, çektirip gidemiyorsan ve kimliğinden de vazgeçmiyorsan o vakit inim inim inle... kampanyaları yürütülmeseydi
(DAHA DÜNE KADAR), “Türk” kelimesi altında birleşmek bu kadar zor gelmezdi kimseye...
“Bir Rum’a Türküm dedirtebilir misin?” diye sormuş “Türkiye Türklerindir” gazetesinde yazan ve geçtiğimiz ay Türklükten istifa eden (ve başkalarından da Kürtlükten, Rumluktan, Ermenilikten ve Yahudilikten istifa etmesini bekleyen) sayın emekli genel yayın yönetmeni Ertuğrul Özkök.
Rum’a öldür Allah Türküm dedirtemezsin de Türk’e da Almanım dedirtemeyiz herhalde. Dahası kendisi dese biz demiyoruz da.
Herkül Millas, “başka dillere çevrilmeyen bir laf Türkiyeli” demiş. O nedenle ısınamamış biraz da. “Ben beğenmiyorsam başkalarının da beğenmesini beklemeyin” demiş sonra da...
Yanılıyor. Daha iyisi bulunmadıkça ben “Türkiyeli” lafından yanayım. Varsın dil kurallarına, etimolojiye aykırı olsun. Varsın “çevrilemez” olsun. Küçük bir whatsapp anketi yaptım. Herkese su soruyu sordum: “Türkiyeli olur musun?” Cevaplar ilginç:
- İstanbullu Rum (gazeteci): Hayır. Anadolulu deseler belki ama o da batılılaşma, sınıf atlama “kaygımıza” uymaz
- Kızıltepeli Kürt (Bilgi işlemci): Evet. Kendimi şu an ciddi olarak “Türkiyeli” görüyorum zaten. Kürtlerin çoğunluğu da buna itiraz etmez. Ben Türkiyeli Kürt, başkası Türkiyeli Türk.
- Nişantaşılı Türk (PR’cı): Ben dünyalı olmayı tercih ederim ama derdini anladım. Elbette olurum..
- Rizeli Türk (kurumsal iletişimci): Öyleyim zaten. Değil miyim? Türkiyeliyim, doğruyum, çalışkanım..
- Babası Kürt, annesi Türk Edirneli (öğretmen): Dünyalıyım. Törenlerde yine aynı marşlar, yine aynı zeka yoksunu şiirler okunacaksa manasız.
- İstanbullu Türk (teknik üniversitede profesör): Zaten Türkiyeliyim.
- İzmirli Türk (Bankacı): Türküm. Daha derin bir çözüm beklerim.
Sevdik mi? Laykladık mı? Hazır mısın Türkiye?
“Türkiyeliyim, doğruyum, çalışkanım...”
“Türkiyeli, çalış, övün, güven.”
“Ne mutlu Türkiyeliyim diyene.”
“Türkiye Türkiyelilerindir.”
