Haberin Devamı
Bu ülkede yaşamak hakikaten çok heyecanlı. Sabah nasıl bir ülkeye uyanacağını bilmeden yatağına giriyorsun.
Bir arkadaşım vardı. Dünyanın en tatlı insanıydı. Her gece uyumadan önce bedeniyle vedalaşırdı. “Çoğu zamanı iyi, şu kadar zamandır beraberiz. Bazen ben sana eziyet ettim, bazen sen bana. Ama genel olarak iyi bir beraberliğimiz oldu. Bugüne kadar beni sağ salim taşıdığın için teşekkür ederim. Hakkını helal et. Yarın olur da görüşemezsek vedasız ayrılmış olmayalım...”
En son gece de vedalaşmış mıydı bilmiyorum. Uykusunda kalp krizi geçirerek ayrıldı aramızdan... Uyandığında bedeni yanında değildi artık...
Türkiye de öyle bir ülke. Uyumadan önce vedalaşmak gerekiyor. Hem de aklınıza gelen her şeyle.. Aklına gelebilecek ve gelmeyecek her şey yarın uyandığında yok olmuş olabilir.
Ağacın, börtün, böceğin, kuşun... Evin, araban, yolun... Okuduğun gazete, izlediğin kanal... Oy verdiğin parti... Ama en önemlisi eşin ve dostun. Uyanıyorsun ve bakıyorsun artık yoklar!
Gezi Direniş’i kalplerde de bir deprem yarattı. İnsanlar, birbirlerini Gezi Direniş’ine karşı tavırlarıyla tartar oldu.
Orada olmak veya orada olmamak, desteklemek veya desteklememek arkadaşlığın, ahbaplığın devam etmesine veya durmasına neden oldu.
Sabah öğreniyorsun ki dostun seni “unfollow” etmiş.
Sabah bakıyorsun ki facebook’ta seni arkadaşlıktan çıkarmış...
Sokakta görüyorsun buz gibi. Veya yüzünde müstehzi bir gülümseme..
“A parka gitmemişsin?”
Veya tam tersi... “Artık gelmiyorsun?..”
Neyin niçin olduğunu anlamıyorsun bile... Sabah uyanıyorsun ve o gitmiş senden...
Tuhaf günler yaşadık..
Gezi’deki ağaçların kökleri, her zemini yerinden oynattı.
Hayırlara vesile olsun..
