Haberin Devamı
“Dünyayı sarsan on gün” kitabını bilirsiniz... Amerikalı gazeteci John Reed’in 1917 Sovyet Devrimi’ni gün be gün anlattığı, bir zamanlar her solcunun okuduğu/okuması gerektiği kitaptı... Kütüphanesinde “Dünyayı Sarsan On Gün” kitabı olmayan adamdan sayılmazdı... Yazının başlığını oradan aparttım...
S. bebeğin (ki bundan sonra ona “Çilek” diyeceğim zira Özlem ablası ona çilek şeklinde dünyanın ennnn komik tulumunu giydirdi az önce) Çocuk Esirgeme’den evime geldiğinin beşinci günü... Her seferinde nereden geldiğini yazıyorum zira yazılarımı düzenli takip etmeyenler “aa evlenmeden çocuk mu yaptın?” diye soruyorlar bazen, anladım ki her seferinde hatırlatmak lazım... Hoş öyle sansalar ne olur, umurumda değil ama ben burada başka bir şey anlatmak istiyorum, derdim bu...
Çilek bebe geldiğinden beri evim dolup taşıyor. Gelişi tahmin ettiğimden daha hızlı olduğu için hazırlık yapamamıştım... Yatağı matağı hiçbir şeyi yoktu. Bir de açıkçası ne alınır en ufak bir fikrim yoktu...
Ben hayatımda böyle bir şey görmedim! Çocuklarının eskilerini istemek için aradığım herkes ama herkes Çilek bebe için seferber oldu. Olamaz böyle bir şey! Harbiden görülmüş şey değil!
İclal (Aydın) yarım saat içinde onlarca tulum, paketlerce bebek bezi, şampuan, pişik kremi, silme bezi, mama, oyuncak, banyo küveti ve bir yatakla çıka geldi. Yıldıray ve Zeynep (Oğur) biberon sterlize makinesinden diş kaşıma kaşığına, tırnak makasından, biberon yıkama fırçasından sırtına koymalık ince bezine, Neslihan ve Turgay (Oğur) biberon ısıtıcısından diş kaşıma kaşığına, burun aspiratöründen serum fizyolojiğine, oyuncak meleğinden biberonuna, önlüğünden not tutmam için minik bir kırmızı defterine, battaniyesinden emziğine kadar yemin ederim 25 dev torba ile ve hepsi yeni alınmış eşya ile çıkageldiler. İzmir’den Ömer (Durmaz) dayısı kargoyla puset yolluyor. Ankara’dan başka bir Ömer amcası ilk oyuncak ayısını yolladı. Özgür dayısı 4 gündür başında duruyor. Yeşim ablası paket paket bebek bezi ile geliyor...
Demek istediğim bir evimin içinden bir “ırmak” akıyor şu an... Çilek bebeğin açtığı kapaktan bir nehir...
Herkese söylüyorum size de söyleyeyim: Bu çocuğun artık akrabaları sizlersiniz! Ben onu yuvadan aldım ve herkesin “çocuğu”, “yeğeni”, “kuzeni”, “kardeşi” yaptım. Sizler de onun “dayısı”, “amcası”, “halası”, “teyzesi”, “eniştesi”, “yengesi” oldunuz. Ben aslında sadece aracıyım. Çilek bebeyi bu ülke büyütecek...
