Adanaaaaa....

Portakal Çiçeği Karnavalı: Bu yıl birincisi yapılıyor. Türkiye’de çiçek adına yapılan bildiğim kadarıyla üçüncü festival. (Öbürleri Isparta Gül ve İstanbul Lale Festivalleri) Adana’ya çok yakışan bir kutlama zira Adana’nın her sokağı, her caddesi portakal ağaçlarıyla kaplı. Karadeniz’in utanç verici çoraklıktaki şehir merkezlerinden sonra Adana’nın yeşile düşkünlüğü çok hoşuma gitti. Egzoz kokusu baskın değilse buram buram çiçek kokuyor...

Utanç verici bir itiraf: Adana’ya ilk defa geliyorum. Memleketin neredeyse her ilini, ilçesini, köyünü, dağını, tepesini, gölünü, deresini karış karış gezmiş biri olarak olacak iş değil ama oldu.

Karnavala gelen Adanalı ünlüler: Menderes Samancılar (oyuncu) Nebil Özgentürk (belgeselci) Arif Keskiner (Çiçek Bar) Altan Gördüm (oyuncu) Levent Özdilek (oyuncu)

En uzun mozaik: Adanalı gençler bugün Guinnes rekorlar kitabı için yarışacak. “Yine mi dünyanın en uzun kebabı?” diyeceksiniz ama hayır! Bu sefer konu kebap değil BARIŞ. Barış temalı dünyanın en uzun mozaiğini yapacaklar.

Şalgam: Akşam yemeğe Seyhan Baraj Gölü kenarındaki “Onbaşılar Kebap”a gittik. Masada Menderes Samancılar vardı ve bize tatlı tatlı “şalgam suyu” nasıl yapılır anlattı. Meğer babası şalgamcıymış. Çocukluğu boyunca evlerinde şalgam suyu yapılmış. Ham maddelerinden biri meğer bulgurmuş!!! Bir kazan içinde bulgurun üzerine su konup onun fermente olması bekleniyormuş 15-20 gün. Sonra siyah havuç ve şalgam ilave ediliyormuş. Sonra da serin yerde bekliyormuş.

Lokmacı: Adanaca yemeğe içmeye düşkün demek. “Adanalıyıh, lokmacıyıh”.

Ayşe Arman: Adana’nın açık ara en sevilen ünlüsü. Herkes yanına gelip fotoğraf çektiriyor. Ayşe de hiç kimseyi kırmıyor. İki günde iki Ayşe Arman saçı gördüm sokaklarda.

Seyhan Baraj Gölü: Bir baraj bir şehre ancak bu kadar yarardı. Süper bir piknik alanı olmuş. Cumartesi-pazar, Mine Kırıkkanat’ı delirtecek türden bol dumanlı, bol ızgaralı...

Bicibici: Muhallebili, meyve şerbetli buz kırığı tatlısı... Smoothies gibi ama dondurulmuş meyve yerine şekerli şerbet ve muhallebi. Adana, henüz sağlıklı yaşama geçmemiş...

Kadın çiftçiler: Adana’da bol miktarda mevcut. Hatta yeni trend İstanbul veya yurtdışında yaşayan Adanalı gençlerin memleketlerine geri dönüp ana topraklarında modern çiftçilik yapmak.

Tatlı: Kebapta iyiler belki ama henüz iyi bir tatlı yiyebilmiş değilim.

Bisiklet: Düz ayak. Yokuşu yok. Bisikletçiler bisiklet yolu istiyor. Bu kadar kebaptan sonra şart hakikaten.

İzmir benzetmesi: Adana bana fena halde İzmir’i hatırlattı. Herkes sokakta yaşıyor. Rahat, gevşek, neşeli...