Vecihi Hürkuş’u yazdım ya önceki gün...
Biraz daha devam etmekte fayda var.
***
Google’a “Vecihi Hürkuş” yazıp arama yaparsanız, bu büyük insanın hayat hikayesini, önce askeri sonra sivil havacılık macerasını, yaptıklarını, başarılarını, yaşadığı zorluk ve sıkıntıları kolayca bulup okuyabilirsiniz.
Ansiklopedik kaynakların yanında mesela ( http://tr-tr.facebook.com/notes/sanata-dair/vecihi-hürkuşun-efsanevi-hikayesi/238206172914281 ) linkinde kısa ama dikkat çekici bir özet bulabilirsiniz.
***
Vecihi Hürkuş hakkında okuma yaparken, bir de eski gazete kupürü çıktı karşıma internette. Hürkuş’un cenaze haberi...
16 Temmuz 1969’da toprağa verilen Vecihi Hürkuş’un cenazesi ertesi gün bakın nasıl haber olmuş:
***
İsmi Vecihi Hürkuş değil, misal William Freebird olsa...
Ve Türkiye’de değil, misal Amerika Birleşik Devletleri’nde yaşamış olsaydı...
Biyografik romanı best seller, hayatını konu alan sinema filmi gişe rekortmeni olurdu.
Hollywood sayesinde hepimiz, hem adını hem hayat hikayesini ezbere biliyor olurduk inanın.
***
Bizde ise sadece bir komedi filmi var.
Ertem Eğilmez’in yönettiği Gülen Gözler...
1977 yapımı, dram - komedi tarzında bir Yeşilçam yapımı.
Vecihi Hürkuş’tan esinlenilerek yaratılan ve Şener Şen’in canlandırdığı Vecihi, Türk sinemasının hafızalarda iz bırakan karakterlerinden biri.
***
Vecihi Hürkuş’un yaşam öyküsünü okuyun lütfen.
Alanında ilklere imza atan her insan gibi, gözü kara, maceraperest her ‘kahraman’ gibi, hazin bitiyor onun öyküsü de...
“Bu ülkede hiçbir başarı cezasız kalmaz” sözünü haklı çıkarırcasına...
ESKİ ADAMLAR, ESKİ ALIŞKANLIKLAR
Kurtuluş Savaşı’nın dönüm noktalarından birinde, İkinci İnönü Zaferi’nin kazanılmasında Vecihi Hürkuş’un yetenek ve cesaretinin nasıl bir rol oynadığını ‘babam’ sayesinde öğrendim ve yazdım.
Mevcut kaynaklarda yer almayan bir bilgiydi bu.
***
“Çok okuyan mı bilir, çok gezen mi” derler ya...
Mustafa Çelik, ‘hem çok okuyan hem çok gezen’lerden.
Bir gazeteci için böyle bir babaya sahip olmak ciddi bir şans doğrusu.
Vecihi Hürkuş’un ölüm yıldönümü olduğunu takvim yaprağında görüp, “Böyle insanları unutmamamız, hem anmamız hem de bilmeyenlere tanıtmamız lâzım” diye aradı.
“Ben bizzat tanıma şansına sahip oldum, yıllar sonra bugün elimden gelen sadece ruhuna bir Fatiha göndermek. Onu da yaptım zaten. Ama sen, istersen onu hatırlatıp, anlatabilirsin insanlara” dedi telefonda.
Böylece çıktı önceki günkü yazı. ( http://www.gazetevatan.com/murat-celik-659506-yazar-yazisi-vecihi-hurkus-ve-ilk-kez-duyacaginiz-tarihi-gercek/ )
***
Bu arada...
İyi ki hâlâ eski usul takvimler var. Saatli Maarif ya da Vasıf Ülkü gibi takvimler...
Hani şu, yapraklarının arkasında faydalı bilgiler, özlü sözler, tarihte bugün gibi bölümler bulunan geleneksel takvimler...
Ve iyi ki hâlâ bu takvim yapraklarını okuma alışkanlığını koruyan ‘klasik’ insanlar var.
Babam gibi mesela...
O takvimler ve onları satır satır okuyanlar olmasa, ben böyle bir haber yapma fırsatını bulamayacaktım.
