Bir kadın... 40’lı yaşlarında görünüyor. Kıyafeti, saçı... Gayet temiz, bakımlı.
Sabahın 8’i... İş yerine gelmiş, mesaisine başlıyor...
“Günaydın” deyip, işlemimi yapması için elimdeki evrakı uzatıyorum.
Kafasını kaldırmadan alıyor kağıtları, “Günaydın” diyor ama bir garip...
Vücut dili, bir derdi olduğunu açıkça gösteriyor...
Bir ara başını kaldırıyor hafifçe. Bakıyorum, iki gözünde birer damla yaş asılı duruyor.
***
“İyi misiniz?” diyorum... “Belli ki gün kötü başlamış.”
Kafasını kaldırmadan, ürkek bir tavırla, mırıldanarak cevap veriyor:
“İyi başlayan günüm var mı ki...”
Memurenin sonraki cümlesi ile anlıyorum ki, karşımda ‘erkek mağduru bir kadın’ var.
“İnsanın eski kocası sabah sabah yolunu kesip sinirlerini alt - üst edince böyle oluyor işte !”
***
Kendimi tanıtıp soruyorum, dertli kadın cevap veriyor gözlerini kaçırarak.
- Konu sizin özel hayatınız ama eski eşinizin tavrı önemli. Bu halinizi görünce sormam gerekiyor. Şiddet mi uyguluyor size?
- Bir tokat atsa, acısı 10 dakikada geçer. Asıl şiddet bu yaptığı. Psikolojik şiddet bu. Asıl taciz bu.
- Ne yapıyor?
- Sabah evden çıkıyorum karşımda. Akşam işten çıkıyorum karşımda. Saçma sapan konuşmalar... Adam hasta, hasta işte.
- Ne zamandır böyle bu?
- İki yılı geçti. Boşandığımızdan beri. Böyle bir insanla nasıl yaşamışım ben yıllarca anlayamıyorum. Gerçi sonunda yaşayamadım ya işte...
- Çocuğunuz var mı?
- İki kızımız var.
- Küçük mü kızlarınız?
- Büyük 21, küçük 18 yaşında. Onlar da çok kötü etkileniyor bu durumdan. Üçümüz de sürekli gergin, sürekli tedirginiz.
- Resmi makamlara ilettiniz mi yaşadığınızı, polise başvurdunuz mu?
- Polise gittim tabii. Anlattım. “Darp olmadığı sürece bizim yapacağımız bir şey yok” dediler.
- Savcılığa başvurabilirsiniz, biliyorsunuz değil mi? Size ve çocuklarınıza belli bir mesafeden daha fazla yaklaşmasını yasaklayan bir karar çıkarttırabilirsiniz mesela.
- Biliyorum. Artık onu yapacağım galiba. Başka çarem kalmadı. Bugüne kadar hep kızlarım daha fazla üzülmesin diye sustum, alttan aldım. Tek korktuğu kişi ağabeyimdir ama ona da söylemiyorum iş büyümesin, iyice tatsızlaşmasın diye. Benim efendiliğimi, iyi niyetimi anlamıyor. Korkudan böyle davrandığımı düşünüyor. Gerçi mahkeme kararı aldırsam bile kim kontrol edecek? Polis, darp edilmezsem ilgilenmiyor baksanıza. Adamın yaptığı darptan beter. Sürekli peşimde... Sürekli ağır bir psikolojik taciz...
***
Özgecan’ın acısını yaşamaya devam ederken çıktı bu örnek karşıma.
Ankara’nın göbeğinde... İşi gücü olan, eğitimli, bilinçli bir kadın. Bir anne...
Anlattıklarının şüphesiz en çarpıcı kısmı, polisten aldığı yanıt:
“Darp yoksa, yapacağımız bir şey yok !”
***
Pekiyi böyle mi gerçekten?
Hayır değil !
Bilmeyen bütün kadınlar öğrensin.
Bilmeyen ya da yardım isteyen kadını başından savan polisler de duysun.
“Darp yoksa, polis de yok” diye bir şey yok !
***
‘6248 Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanuna İlişkin Uygulama Yönetmeliği’nin 1’inci maddesi aynen şöyle:
“Bu yönetmelik, şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınlar, çocuklar, aile bireyleri ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması ve bu kişilere yönelik şiddetin önlenmesi ile şiddet uygulayan veya uygulama ihtimali olan kişiler hakkında şiddetin önlenmesine yönelik tedbirler ile bu tedbirlerin alınması ve uygulanmasına ilişkin usul ve esasları kapsar.”
“Tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması...”
Mevzuat açık. İfade bu.
Daha fazla bir şey söylemeye gerek var mı?
Mağdurlar da öğrensin, o mağdurları koruyup kollaması gerekenler de.
