İyi yönde bir değişim, insanları heyecanlandırır.
Olumlu bir değişimden yana olmamak ancak kişisel bir soruna veya güvensizliğe işaret eder.
Türkiye’de Cumhurbaşkanı’nın istediği Başkanlık Sistemi’ni destekleyen ne kadar insan varsa, onların şahsında büyük kitleler nedense yeniliğe ve değişime kolay razı olmuyor.
Başkanlık Sistemi çok önemli bir değişimdir ve bunu destekleyen ne kadar insan varsa emin olabilirsiniz ki ülke için hatalı olabileceğini düşünen en az o kadar vatandaş ve aydın vardır.
O nedenle karşı çıkanları yok saymak yerine ikna etmek gerekir. Yönetenlerin görevi budur.
Türkiye’de aydınlar yeniliğe ve değişime kolay razı olmuyor. Türkiye’nin artık başkanlık sistemiyle yönetilmesi gerektiğine inanmış ne kadar düşünür varsa, şuna emin olabilirsiniz ki onlara karşı mevzi almış o sayıda muhalif vardır.
Bu kitleyi sorun çözmek için kullanmayı ne zaman başaracağız?
Önemli değişim
Kısır döngüleri şans haline getirmenin de ustaları vardır. Onun için düşünen insanları, belli çözümler amacında bir araya getirmekten vazgeçilmemeli..
The Economist son söyleşilerinden birinde PKK’nın Kandil’deki varlığını ve yaşadıkları değişimi elebaşı Cemil Bayık’ın gözüyle anlatıyordu.
Bayık şöyle demişti:
“PKK artık Kürtlerin çoğunlukta olduğu Türkiye’nin Güneydoğu bölgesinde ayrı bir devlet istemiyor.. Tüm isteğimiz kendi kimliğimiz, kültürümüz ve demokratik koşullarımız altında özgürce yaşamak...”
Müzakereyi verimli kılmak için iki tarafı güven paydasında buluşturmak gerekiyor.
Kürt siyasal önderleri yıllar yılı bağımsız Kürdistan hayalini seslendirdi. Bu iddia sadece ilişkilerin zehirlenmesine yaradı.
Yoldan çekiin!
“Bağımsız Kürdistan” telâffuz edilmese belki dağdaki suçlular ne yaptıklarını değil ne kadar kötü bir şekilde aldatıldıklarını fark edeceklerdi. Bağımsızlık rüyası görmeyen gerçekçiler, müzakereyi daha kolay sonuca götürürlerdi.
PKK terörü, insanca bir uzlaşmayı hayata geçirmenin yoluna girmek istiyor, bu belli..
Bu yolu kimse tıkamasın.
Barış ihtimali varsa siyasi şovlarla ve terörle harcanmasın!
