Can ve mal güvenliğini korumak, devletin yüzyıllar boyu önde gelen işi ve sorumluluğu olmuştur.
Devletin ömrünü, bu sorumluluğu yerine getirmekte gösterdiği verim ve yetenek belirler.
Yazık ki zaafımız tam da bu noktadadır.
Siyasi çözüm arayışları tedavinin önünü açmamıştır. Yerine, sorunun ekonomik olduğu, çözümün de orada aranması gerektiği ortaya çıkmıştır.
Ve sorun, küresel medya ortamında itibarlı bilim adamları tarafından adeta dünyaya ilân edilmiştir.
Princeton Üniversitesi’nden Dani Rodrik, değeri Dolar karşısında gerileyen TL’yi kurtarmak için Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın doğru müdahalelerde bulunduğunu düşünmüyor.
Sebep?.. Erdoğan’ın gücü arttıkça kibri de artmış!
Faiz haram mı?
Yalnız dikkat.. Ekonomideki gidişi uzmanların hükümete doğru biçimde anlatmadıkları öne sürülüyor.
Yalnızlık, her başarılı uzmanın kaderidir.
Ekonomist Dani Rodrik bu dramı şu sözlerle doğruluyor:
“Erdoğan’ın gücü arttıkça kibri de arttı. Şu anda etrafında, ne olup bittiği gerçeğini konuşabileceği, faizi düşürmek israrına dayalı teorisinin işe yaramadığını yüzüne karşı söyleyebilecek çok az insan kaldı!”
Doğrudur, İktidarın bilim ve medya çevresinden elde edebildiği fikri yardım son derece kısıtlı.
Ama bunun günahını siyaset zeminini kısıtlayan zihniyette aramak lâzım.
Bu faiz-döviz sarmalına koca bir sistemi, iyi giden bir ekonomiyi kurban etmek hangi akla hizmettir?
Pek çok alanda olduğu gibi, çare dinsel ideolojinin faiz haram süzgecine mi takıldı?
Hizipleşmek hata
Terörle mücadeleyle gelince..
Amaç PKK terörü ile birlikte yaşamak olamaz. Bu sancılı hastalık her fırsatı çözümden yana kullanan akıllarla geriletilmelidir.
Önümüzde Nevruz var. Çözüm Süreci projesine destek vermiş ortak akıl, Nevruz’a ilerleyen günleri değerlendirmeye bakmalıdır.
Geriye dönülmesi kolay olmayan kazanım, PKK’nın silâhlarıdır. Artık “Silâh PKK’nın sigortasıdır” gibi tehlikeli sapmalardan sakınmanın zamanı geldi ve geçti.
Bu aşamada düşülecek en vahim hata hizipleşme olur.
Guruplaşmak bizim ulusal huyumuz haline geldi.
En masum tercihte bile devletin en yüksek mevkilerine çıkma ehliyetini kazanmış bürokratlar ve seçilmişler, ait oldukları takımı arayıp buluyorlar.
Kitlesel tercihlerin bireysel takıntılara kurban edilmeyeceği günlere hasret, biter umarım..
