Avrupa Parlamentosu’nda oy çoğunluğuyla kabul edilen “Türkiye Raporu” Türkiye tarafından reddedildi.
Raporda Türkiye’de “yargı bağımsızlığı, toplanma özgürlüğü, ifade özgürlüğü, insan haklarına saygı, hukukun üstünlüğü” gibi konularda son yıllarda yavaşlama olduğu bildiriliyor.
Avrupa Parlamentosu’nun “demokrasiye saygı ve hukukun üstünlüğü” konularındaki sapma göz önüne alındığında Ankara’nın ‘AB üyeliği için gereken kriterleri ihlal ettiği’nden duyduğu derin endişeden söz ediliyor.
AB üyeliği Türkiye için önemli olduğuna ve bunca yıldır beklediğimize göre bu konulardaki uyarılar tartışılabilir, eksikler giderilebilir. Ancak…
AP aynı raporda Türkiye’nin “1915 olaylarıyla ilgili Ermeni iddialarını tanımasını” da istiyor ki bu konuda Türkiye’nin raporu ret etme hakkı kesinlikle mevcuttur.
Dünya tarihçileri konuşsun!
Türkiye yıllar önce “Türk Tarih Kurumu” tarafından Ermeni tarihçileri masaya oturarak olaylarla ilgili arşivleri, belgeleri birlikte incelemeye davet etti.
Bu daveti sadece Ermenistan’a değil, dünyadaki bütün Ermeni tarihçilere yaptı.
Hiçbiri kabul etmediler, etmedikleri gibi “önce soykırımı kabul edin, sonra masaya oturalım” diyenler oldu.
Oysa İngiltere’de bu dönem olaylarını “Ermeni tezini savunarak” anlatan en meşhur kitaplardan olan Mavi Kitap’ın yazarı Arnold Toynbee bile yıllar sonra kitabın “Ermeni lobileri tarafından finanse edildiğini, birçok bilgide yanıltma olduğunu” açıklamıştır.
Avrupa Parlamentosu üyelerinin oylama yapmadan önce bu bilgileri, Alman-Rus-ABD-İngiliz-Türk arşivlerindeki bilgi ve belgeleri incelemeleri gerekirdi.
Başta dünyaca ünlü İngiliz tarihçi Andrew Mango, bu konularda dünyanın en etkili tarihçisi kabul edilen Bernard Lewis, ABD’li tarihçi Justin Mc Carthy, Fransız tarihçi Gilles Veinstein’ın yıllar süren araştırmalarını, kitaplarını okumaları gerekirdi.
Öyle koltuklara oturup düğmelere basarak tarihi kafadan yazma hakkına sahip olamazlar.
Sadece bu konu, en ufak tereddüde yer bırakmadan “Avrupa Parlamentosu raporunu geri gönderme hakkı”nı Türkiye’ye vermektedir.
Övgülerini istemeyiz
Raporda “Türkiye’nin sığınmacılara ilişkin tavrına” da övgüler var.
Çünkü bu konu Avrupa Birliği’nin menfaatlerini içermekte, istemedikleri Afgan, Pakistanlı, Suriyeli sığınmacıları Türkiye’ye göndererek sorumluluktan kurtulmalarını sağlamaktadır.
Bizim böyle bir övgüye ihtiyacımız yok, bu konudaki sorumsuz tavırları, Birleşmiş Milletler’in defalarca “AB’nin bunu yapması yasalara aykırıdır” uyarılarına rağmen anlaşmayı nasıl inatla yaptıkları bilinmektedir.
AB diğer ülkelere “insan haklarına saygı” dersleri verir, raporlar yazarken mültecileri topluca sınır dışı etme konusunda kendi ilkelerine aykırı davranmış ve özellikle bu konu BM uyarılarında vurgulanmıştır.
Yargı bağımsızlığı, hukukun üstünlüğüne saygı, ifade ve toplanma özgürlüğünün kısıtlanması ve benzeri konularda eleştirebilirler ama “insan haklarına saygı” demesinler!
