2017’ye damga vuranlar

Zihnimde 2017 yılına dair bir retrospektif yaparken; önde gelen müze ve sanat kurumlarında izlediğimiz ziyade, sanat ortamımıza farklı bir soluk getiren, sürprizi bol etkinliklerden bahsetmeyi tercih ettim.

Depo İstanbul

Deniz Artun küratörlüğündeki sergide; Seval Şener’in minyatür tekniğiyle Batı sanatının ikonik eserlerinde can verdiği serisi ve Anıl Saldıran’ın naif hikâyeleri, heyecan verici keşiflerdi.

“Bellek ve Sonsuz için Kitaplık (İkiz)” sergisi; geçmiş ve gelecek arasında köprü niteliği taşıyan çalışmalarla, zaman ötesi bir deneyim sundu.

Milli Reasürans

Sanatçının; bireyselden toplumsala uzanan bir ölçekte, kendi iç dünyasına yaptığı samimi yolculuğu, görsel ve işitsel veriler aracılığıyla paylaştığı “Y A N KIEC H O” sergisi umut vericiydi.

Sanatçının, Auschwitz-Birkenau Toplama Kampları’nı gezerken çektiği fotoğrafları temel aldığı “Terra Amata” sergisinde, trajedilere tanık olmak çarpıcı bir deneyimdi .

“Hayvan Çiftliği” sergisi, sanatçı Ferhat Özgür’ün gözünden yaşadığımız çağın ve toplumun değerlerinin kökünden sökülüşünü anlatıyordu.

Abud Efendi Konağı

“Bahar” sergisinde; site-spesific özellikler gösteren ve mekânla daha da yücelen eserleri izleme şansı bulduk.

Sadık Paşa Konağı

Mülteci krizi ve göç gibi konulara dair yeni bir tartışma alanı açan sanatçının, Türkiye’de hiç sergilenmemiş çalışmalarını “Welcome to Homeland”sergisinde izlemek eşsizdi.

Mebusan 25

Bağımsız bir mekânı yeniden inşa ederek bir yıkımı tüm sertliğiyle en başından kurgulayan Çelik’in “Post-Apocalyptic”i tekrar anımsanmayı hak ediyor.

Füreya Koral’ın seramiğe olan tutkusunu, çağdaş üretime yönelişindeki motivasyonunu ortaya koyan retrospektif herkesin beğenisini kazandı.

Kasa Galeri

İhsan Oturmak, Deniz Aktaş ve Hasan Pehlevan’ın; kent, yaşam alanı, aidiyet kavramlarını temel alan üretimlerini izlediğimiz sergi, uyumlu birliktelikle göz dolduruyordu.