Silahların susması barış demek değildir!
.
Görünüşte herkes, tüm ülke tamamen barışa kilitlenmiş durumda.
“PKK silah bırakacak mı?”
En büyük adım bu.
Öyle söylüyorlar.
Silahların bırakılmasını “barışın” tek ve en önemli adımı saymak beni çok korkutuyor doğrusu...
Kalıcı bir barış için “demokratikleşmenin” hayati rolünü görmemek, baskıcı bir ortamda barışın “doğsa” da yaşayamayacağını anlamamak ve anlamamakta direnmek, bu istediğimiz barışın hiç olamayacağını söylüyor bana aslında...
***
“Demokrasi” sözcüğünü sözlüklerinden çıkaranların“barış” merakı bana gerçek bir barışseverlik gibi gözükmüyor.
Demokrasinin olmadığı bir ortamda barış yaşamaz çünkü...
Zaten yıllaca önce savaşın başlamasının nedeni demokrasinin olmaması.
Savaşın sebebini ortadan kaldırmadan kalıcı bir barışı nasıl getireceksiniz?
Barışı büyütecek, geliştirecek, olgunlaştırıp yaşatacak olan demokrasidir.
Bunun tersi bir örneği ben bilmiyorum yeryüzünde, bilen varsa anlatsın.
***
Türkiye’nin hiçbir zaman vizyonu sağlam kadroları olmadı...
On yıl sonrasını görecek, on yıl sonrayı hedef alacak politikkadroların bu ülkede doğması yasaktı sanki...
On yıl önce Kürt meselesine, on yıl sonrasına bakılarak yaklaşılsaydı ne çok insan hayatı kurtulmuş olurdu bugün, değil mi?
***
1999 yılında da ateşkes yapılmıştı.
Silahlar tam beş yıl boyunca susmuştu.
PKK sınır dışına çekilmişti.
O dönemde hükümetler demokrasi için adımatsalardı, o ateşkesin 10 yıl sonrasını görebilselerdi, bugün 50 yıl ilerde olabilirdik.
Olamadık çünkü o zamanki siyasiler ve gazeteciler“demokrasinin” barış için ne kadar önemli olduğunu anlayamadılar.
***
Bugün de aynısı, aynı eksiklik, aynı aymazlık devam ediyor.
Hala barış planında demokrasiyi göremiyoruz.
Demokrasi için adımlar atmıyoruz.
Bu koşullarda silahlar sussa da barış nasıl kalıcı olacak, anlayamıyorum...
Daha önce de gördük, şimdi de görüyoruz, demokrasi olmadan silahlar bir süreliğine susuyor ama sonra yeniden patlıyor.
***
Barış, PKK’nin geri çekilmesi değil.
Barış, Kürt sorunun çözülmesidir.
Türkiye’nin demokratikleşmesidir.
Gerçek barış ancak öyle gelir.
***
Ben de merak ediyorum, barışı bu kadar çok istediklerini söyleyenler neden demokrasiyi aynı kuvvette istemiyorlar?
Beni meraklandıran soru bu işte.
Cevabını bilen var mı?
***
Bu ülkenin gençlerinin hayatını kurtaracak olan demokrasidir.
Demokrasi olmadığı sürece insanlarımız ölür.
Hep demokrasi olmadan “barış” yapmaya çalıştınız...
Bir de barış çalışmasına “demokrasiden” başlamayı deneseniz…
Tabii gerçekten insanların hayatlarını kurtarmak istiyorsanız, o yoksul çocukların ölümü gerçekten içinizi acıtıyorsa…