Hayatın değerini bilen, herkesin hayatı için de dövüşür
.
Vatan Haber
Hayat ancak onun uğruna dövüşenin olur…
Mutluluk ancak ona cesaret edenin...
Hayatın değerini bilen, onun için dövüşen, herkesin hayatı için de dövüşür.
Başkalarının mutsuzluklarıyla kendi mutsuzlukları arasındaki bağlantıyı bir türlü kuramıyor bazıları.
Sanıyorlar ki ölüm sadece başkalarının çocuklarını esir alır, acı sadece başkalarının hayatlarına dokunur, haksızlıklar yalnızca başkalarının hayatlarını yok eder…
Bunların hepsinin bizim tek kişilik hayatlarımızı boğduğunu, mutluluklarımızı kuruttuğunu fark etmiyor onlar.
Hepimizin hayrına olmayan hiçbir duanın kabul görmeyeceğini bir türlü sezemiyorlar.
Hiç düşündünüz mü ne kalacak bizden geriye?
Bizim sahip olduğumuz bugünden geleceğe ne kalacak?
Bütünün hayrına hareket etmeyen bizlerden, aslında kendi kötülüğümüzle kendimizi vurduğumuzu bilmeyen bizlerden ne kalacak?
Zulmün bu kadar bayağılaştığı, güçlünün bu kadar vurdumduymaz olduğu,yalanların bu kadar pespayeleştiği, hayatın bu kadar seviyesizleştiği bugünden geriye ne kalacak?
Izdırapların manasızlaştığı, düşüncelerin cesetleştiği, entrikaların sığlaştığı bu dönemi pek az kişi hatırlayacak herhalde.
Bu toplum bugünleri uğursuz, zekasız bir bencile dönüşen uzak bir akrabayı unutur gibi istekle unutacak…
Ve o unutuluşun içinde bizler de olacağız…
Tarih hepimizi unutacak…
Tarihi tarih yapan her kötülük bizde de olmasına rağmen tarih bizi unutacak…
Neden mi?
Çünkü hiçbir zaman kendini ortaya koymaya cesaret eden gerçek kötüler olmadık da ondan...
Başkasının kavgasına aradan karışıp, fırsatlardan yararlanıp, bir yumruk atıp kaçmaya çalışan sünepelerden olduk…
Kötülüğün maskaraları olduk…
Kötülük diye sadece başkasının mutsuzluğunu isteyen zekasızlar ordusu olduk.
İyiliğin meşalesini kötülüğün ateşi tutuşturur, kabul…
Ama korkaklığımızla zekasızlığımız yüzünden sadece sönük, pörsümüş, sığ kötülükler yapabildiğimiz için, iyiliğimizi de bir türlü ortaya çıkaramıyoruz…
Kötülük bile korkutucu ihtişamını kaybediyor bizim ellerimizde.
Beş yılık Taraf macerası bitti işte sonunda…
Taraf bitmez gerçi ama benim yakından bildiğim Taraf macerası bitti işte…
Ne kalacak ondan geriye diye düşündüm?
Kimler ne hatırlayacak?
Kimsenin kolay kolay unutacağını sanmıyorum Taraf Gazetesi’ni…
Bunu onu kutsadığım için söylemiyorum…
Gerçi, gerçekten kutsanacak işler yaptı Taraf ekibi bu ülkede…
Bunu kimse yok sayamaz.
Taraf Gazetesi’ni kimse kolay kolay unutmayacak çünkü, onlar korkaklığın, çıkarcılığın sefaletini hiç çekmediler.
Hayat için dövüşmekten korkmadılar.
Herkesin hayatı için dövüştüler.
Kötülüğün sefaletine ragmen iyiliğin meşalesini parlak tuttular…
Tarih bugünleri unutacak.
Ama hayat için dövüşenleri her zaman hatırlayacak.