Suriye tahrikleri
.
Güneyde, Suriye sınırındaki Türkiye’ye yönelik silahlı saldırıların bir amacı olmalı. Ve o amaç da Türkiye’yi daha yoğun şekilde çatışmaların içine çekmektir.
Reyhanlı operasyonunda o kadar sivilin kanının dökülmesinde de amaç buydu. Hâlen o olayla ilgili, failleriyle ilgili doğru dürüst bir bilgi yok, yetkililer biliyorlarsa da açıklamıyorlar.
Ankara, Suriye’de de bir Arap baharı esintisi hissedildiğinde, siyasi olarak manevra alanını daraltan bir tarzda davranmıştı. Ankara, Esad yönetiminin gücüyle ilgili tespitlerinde ciddi şekilde yanlışa düştü ve Esad iktidarına oldukça kısa bir ömür biçti.
Batı’nın karar merkezlerinde, Tunus ve Mısır’dan sonra gelişen “ihtiyatlı” pozisyonların ardından Ankara daha farklı bir konuma girdi.
Sıcak çatışma hâli
Batı’nın karar merkezleri, tek iktidar seçeneğinin İslamcı hareketler olduğu bir ortamda Arap baharlarında acele etmek istemiyorlar.
Tartışırsınız, eleştirirsiniz ama durum budur; Batı, Suriye’ye de bu gözlükle bakıyor.
Türkiye’nin Suriye ile doğrudan çatışma hâline girmesi, kendi cephesini ve desteklerini güçlendirme imkânı sağlaması açısından Esad yönetiminin isteyebileceği bir durumdur.
Suriye’de iktidarı değiştirmek için tek başına savaşır konumuna giren Türkiye’nin Orta Doğu’da karşılaşacağı güçlükleri tahmin etmek zor değil.
Sıcak çatışma hâlinin gelişmesi Türkiye için sadece bir dış politika meselesi değildir, muhtemel sonuçları ve yansımalarıyla aynı zamanda ağır bir iç politika meselesidir.
Mecburen sil baştan...
İç siyasette çatışma alanlarını temizlemekte gösterilen zaafların üzerine gelecek bir -yarım da olsa savaş hâli, her yönetim için fazlasıyla ağır bir durumdur.
Suriye’deki Kürt meselesini asıl sorunun içinde bir şekilde “ithal etmek” de bütün barış sürecine zarar verecek bir yanlış olarak ortaya çıkıyor.
Ankara’nın Suriye politikası, koyduğu hedeflerle başarı hanesine yazılacak bir politika olmamıştır.
Şu andaki koşullar ve tehlike işaretleri Suriye konusunun bütün boyutlarıyla yeni baştan ele alınması gereğini göstermektedir.