Siyaset durduracak
.
Aklı selimini kaybetmemiş her vatandaşın cevap beklediği soru aynıdır, şu andaki savaşı kim durduracak, nasıl durduracak?
2007 yılına kadar bu sorunun cevabı “güvenlik kuvvetleri” ve “terör yok edilene kadar savaşarak” diye cevap veriliyordu. Bunun dışında bir cevap arayana da verilen en yaygın sıfat “terör işbirlikçisi” idi.
2007’den 2015’e kadar başka cevaplar arandı ve içeriği bol bol tartışılan bir barış süreci yaşandı. Bu süreci başlatan dönemin başbakanı Tayyip Erdoğan’dı.
Bu cesaretin karşılığı toplumun her kesiminden, Türklerden de Kürtlerden de, alt sınıflardan da üst sınıflardan da “destek” olarak geldi.
2010 referandumunun, 2011 seçiminin sonuçları bunu, toplumun talebinin barış ve bütün vesayetlere karşı demokrasi olduğunu gösteriyordu.
2003 Gezi olaylarıyla birlikte “ayarlar” bozulmaya başladı, ilk ayarlar bozulunca, başka ayarlar da bozuldu ve 2007 öncesinin “güvenlikçi” ruhu yavaş yavaş öne çıkmaya başladı.
Şimdi tekrar soruyoruz: Kim durduracak, nasıl durduracak? Bunu durduracak olan devlet değildir siyasettir. Nasıl durduracağının cevabı da bellidir: Siyasi yöntemlerle durduracaktır.
Siyasetin hakimiyeti elinden kaçırmasının birinci maliyetinin, ortaya çıkan boşluğu başka güçlerin doldurması olduğunu hep tekrarlıyoruz.
Siyaset duruma hakim olduğu anda boşluğu siyasetle doldurabilir ve bu ağır soruların cevaplarını, daha önce olduğu gibi doğru olarak verebilir.
Hiç bir savaş sonsuza kadar sürmez. Savaşların bazılarının da kazananı olmaz. Bunlar tarihin, yakın tarihin bize öğrettiği tartışılmaz doğrular. Ama savaş çığlıkları havayı fazlasıyla doldurduğu zaman bu doğrular aklımızdan çıkıveriyor.
Siyasetin tekrar direksiyonu ele alması için de halkın bu talebini kuvvetli bir şekilde göstermesi gerekiyor. Bu, her zaman temenni edilen şekilde olmayabilir, ama halkın verdiği işaretler hiçbir zaman gizli değildir.
Kanı durduracak, bu ülkeyi tekrar normalleşme umuduna döndürecek olan sadece siyasettir, silahla değil silahsız yapılan siyasettir.