Hükümet olmayacak hükümet arayışı
.
Türk siyasetinin alaturka gelenekleri ve siyasetçilerin kendi egolarını siyasi hareketlerin üzerine koyma alışkanlıkları bugünkü gibi tuhaf durumlara da yol açıyor.
Ülkede bir hükümet kurulacaktır, ama amaçları iktidar olmak olan siyasi partiler ülke yönetimine katılmak istemiyorlar.
Oldukça sıkıntılı bir döneminden geçiliyor, ama kurulacak hükümet ülkeyi yönetmesi için kurulmuyor. Çalışmalar mümkün olduğu kadar ülkeyi yönetmeyecek bir hükümet için.
Aslında hükümet olmayacak bir hükümet kurulacak, ama bu hükümetten ülkeyi seçime, hem de en kritik seçimlerden birine götürmesi beklenecek.
Bir hükümet kurulacak, ama bu hükümetin, şu andaki krize çözüm araması ve bulması istenmeyecek.
Şu andaki kriz her gün gelen şehit cenazeleridir ve her vatandaşın beklentisi bunun sona ermesidir.
Ama bu hükümetin bu konulara değil el atması, konuşması, tartışması bile istenmemektedir.
Siyasetin yok olduğu, etkisinin, ağırlığının kalmadığı dönemlerde ortaya çıkan iktidar boşluklarını “birileri” doldurur.
Bizim daha önce yaşadığımız örneklerde siyasetin boşalttığı alanı dolduran kuvvet hep “devlet” olmuştur. Nitekim siyaset, çözüm sürecinden elini çektiği andan itibaren boşluğu tümüyle devletin güvenlik-asayiş anlayışı doldurmuş, siyasetin önemli bir kısmı da buna uymuştur.
Siyaset, şu anda yaşadığımız aşırı sıkıntılı ve kanlı ortama çözüm getiremeyip geri çekilince, kurulmak istenen hükümetin de siyasi ağırlığı olmayan bir hükümet olması doğaldır.
Bir hükümet olsun, diye kurulacak bu hükümet ülkeyi sadece seçime götürmeyecek, seçim sonrası ortaya çıkacak tabloya göre kendisinden bir şeyler beklenecek bir hükümettir.
Ülkeyi sivil siyaset yönetemiyorsa, hatta yönetmek istemez gibi davranıyorsa boşluk şöyle veya böyle dolar.
“Şöyle”nin adı bazen 28 Şubat olur, “böyle”nin adı bazen 12 Eylül olur,
2002’den sonra siyaset kurumu kendine geldi, kendine yönelik itibarsızlaştırmanın önemli bölümünü etkisiz hale getirdi ve bu kuvvetle daha büyük işlere girişti.
Şimdi ise siyaset kurumunun, yönetim zaafı gösterdikçe itibar kaybedeceği bir döneme girişin işaretleri ortaya çıkıyor.
Bunu görmek zorunda olan siyaset kurumu, ne yazık ki, başka bir havada sürükleniyor.