Bu aşamanın tek oyuncusu var
.
Akil insanların raporları Başbakan’a ulaştı. Akiller Öcalan ve Kandil ile görüşmediler, ama Öcalan barış sürecindeki pozisyonunu teyit ettiği için bunun çok önemi kalmadı.
Öcalan’ın çizdiği, görüşerek çizdiği yol haritasında bir aksama yok. Dağdaki PKK’lılar büyük ölçüde evlerine dönmüş ve sınır dışına çekilmişlerdir.
Birkaç küçük olay dışında taahhütlere uymuşlardır. Korkutan bir tek olay, üst düzey komutanların bulunduğu bir helikoptere ateş açılmasıdır. Bu olay da atlatılmış bir yol kazası olarak görüldü.
Eleştiriler doğaldır
Kürt siyasetleri, Öcalan’la uyum içerisinde barış süreci taahhütlerini yerine getirirken, tabandan gelen baskılara rağmen Gezi olaylarına mesafeli durmaya da dikkat etmişlerdir.
Gezi olaylarını, genel bir demokrasi talebi çerçevesinde Kürt meselesiyle birlikte ele alan ve Erdoğan’ın duruşunu eleştirenler vardır. Onlar ne “komplonun parçası” olmakla suçlanabilir ne de barış sürecine zarar vermekle.
Cumhuriyet tarihinin en büyük toplumsal barışını, bütün toplumu dönüştürecek bir “demokrasi projesi”ni gerçekleştirmek için uğraşırken, bu projenin bütününe ilişkin yeni kuşku alanları da ortaya çıkabilecektir. Kuşkusu olanın uyarıda bulunması da demokratik hakkı ve görevidir.
Üçüncü aşama için
Barış sürecinde “ikinci aşama” adı verilen noktaya gelindi. Şimdi bulunduğumuz noktada bir tek oyuncu vardır, Hükümet ve sürecin “sahibi” Tayyip Erdoğan.
Gezi olaylarının bir “takıntı” alanına dönüşmesinin barış sürecinde el titremeleri yaratmasını, “ehem ile mühim”in karıştırılmasını isteyecek tek bir çevre vardır. O da seçimle iktidar olma ihtimalinin bulunmadığını bilen malum çevredir.
“İkinci aşama”nın tek oyuncusu olan Başbakan Erdoğan, Meclis’in yaz boyunca yapacağı çalışmalarla demokratik reformları ve zaten ne olduğu belli hukuki ayarları gerçekleştirmesini sağladığı takdirde üçüncü aşamaya gelinmiş olacak.
İkinci aşamanın tüm yükünün Erdoğan’da olduğunu bildiğimize göre, Hükümet’in pusulasında bazı ayarlar için talep ve uyarıların tümü de ona dönük olacaktır.