Aslında her şey tartışıldı
.
Ak Parti hükümeti kurulduktan sonra, birinci hamlesi yeni anayasa konusunda olacak.
1982 yılında askeri yönetimin yaptığı anayasayı o günden beri tartışıyoruz. Hiçbir sivil yönetimin de bu anayasada köklü bir değişiklik için harekete geçmediğini de sürekli hatırlıyoruz.
Anayasa tartışmasını da yakın dönemde, 2007’den bu yana yapıyoruz. Bu tartışmanın da bir tarafının oldukça kısır geçtiği de herkesin malumudur.
Kısırlık, muhalif siyasi partilerin tamamen, Ak Parti’ye anayasa yaptırmama tavrından kaynaklanmaktadır.
CHP ve MHP anayasa konusundaki ana pozisyonlarını “yaptırmama” olarak kurmuş ve hep öyle devam etmişlerdir.
Diğer yandan da sivil toplumun belli kesimlerinde canlı tartışmalar da olmuştur ve sonuçta ortaya çıkan bir “toplumsal mutabakat” vardır, bu da medeni bir anayasa yapılmasının artık elzem hale geldiğidir.
Başkanlık meselesini bir kenara bırakırsak, medeni bir anayasanın Meclis’ten geçmesi ve halk tarafından da büyük çoğunlukla kabul edilmesi muhtemeldir.
Mesele halen Ak Parti’nin amaçladığı başkanlık sistemi üzerinde durmaktadır.
Başkanlık sistemiyle ilgili tartışmaların da bugüne kadar verimli olduğu söylenemez, çünkü tartışmaların esası kişi üzerinden, Tayyip Erdoğan’ın konumu üzerinden yapılmıştır. Bundan sonra da farklı bir durum olması zordur.
Meclis’teki dört siyasi partinin eşit ağırlıkta temsil edildiği bir komisyon tarafından anayasa yapılması yöntemi de işlemediğine göre, tek yol olarak iktidar partisinin bir anayasa taslağı hazırlayıp bunu kamuoyunun tartışmasına sunması kalmıştır.
Tartışmadan sonra tasarı, Ak Parti’nin teklifi olarak Meclis’e gelir ve Ak Parti Meclis’te 330 oy desteği sağlayarak bunu halk oylamasına götürmek için çalışır.
Sorun Meclis’te 330 oya ulaşılmasıdır, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın söylediği gibi halk oyuna sunulacak anayasanın, başkanlık sistemini içermesi halinde de halktan destek bulması muhtemeldir.
Ak Parti, anayasa hamlelerini doğru yapar, başkanlık sistemi için de bir siyasi partinin desteğini sağlarsa gerisi gelecektir.