Atalarımız kadın erkek pekâlâ güreşiyormuş bre!
.
Nurcan Kılıç, madalyalı bir güreşçi kızımız, 19 Mayıs’ta, gösteri amacıyla bir erkek sporcuyla güreş tuttu. Ve bu olay oldu. Basın, pornografi iştahıyla görüntüleri bir milyon kere yayınladı.
Hadi basın aşağılıktır. Bilmediğimiz bir şey değil. Ama benim için dananın kuyruğu Samsun Valiliği “Bu etkinlikler sırasında ata sporumuz olan güreş içinde yer almayan bir bayan ile bir erkek sporcunun gösterisi ile ilgili inceleme başlatıldı” demesi oldu.
“Hiç ata sporu bahanesine sığınmayın, sizin derdiniz kadınla erkeğin birbirine dokunması. Bunlar cirit oynasalardı hiç umurunuzda olmazdı ata sporu gelenek görenekleri” diye de yazdım.
Meğer ata sporumuzda kadın erkek pekâlâ güreşirmiş! Okurum Ali Galip Özteber yazmış. “Dede Korkut Hikâyelerini okusalar; Banı Çiçek’in Bamsı Beyrek ile güreştiğini bilirlerdi. Kadın erkek hakkında geçmişimizden çok güzel hikâyedir.”
“Bamsı Beyrek” ve “Banı Çiçek” diye gugılladım. Bingo! Hem de ne güreş!
İşte size Dedem Korkut Hikayeleri “Bamsı Beyrek Destanı”ndan bir bölüm
“Bunun adı boz aygırlı Bamsı Beyrek olsun
Adım ben verdim yaşını Allah versin”
Kudretli Oğuz beyleri el kaldırdılar dua kıldılar, bu ad bu yiğide kutlu olsun dediler. Ala dağa alaca asker ava çıktı. Birdenbire Oğuz’un üzerine bir sürü geyik geldi. Bamsı Beyrek birini, kovalayıp gitti.
Kovalaya kovalaya bir yere geldi, ne gördü? Yeşil çayırın üzerine bir kırmızı otağ dikilmiş! Otağın önünde erişi verdi, geyiği arka ayağından vurdu. Baktı gördü -bu otağ Banı Çiçek otağı imiş ki Beyrek’in beşik kertme nişanlısı, adaklısı idi- Banı Çiçek otağdan bakıyordu. “Bre dadılar, bu kavat oğlu kavat bize erlik mi gösteriyor?” dedi “varın bundan pay isteyin, görün ne der” . Kısırca Yenge pay istedi.
Beyrek der: Bre dadı, ben avcı değilim, bey oğlu beyim, hepsi size. Ama sormak ayıp olmasın bu otağ kimindir? Kısırca Yenge der: Bey yiğidim, bu otağ Pay Piçen Bey kızı Banu Çiçek’indir. Beyrek’in kanı kaynadı. Kızlar geyiği Banı Çiçek’in önüne getirdi. Banı Çiçek der: Bre kızlar, bu yiğit ne yiğittir? Kızlar der: Vallah sultanım, bu yiğit yüzü örtülü güzel yiğittir, bey oğlu bey imiş dediler. Banu Çiçek der: Hey hey dadılar, babam bana ben seni yüzü örtülü Beyrek’e vermişim derdi, olmaya ki bu ola?
Çağırdılar Beyrek geldi.
Banu Çiçek sordu: Yiğit, gelişin nerden?
Beyrek der: Pay Püre oğlu Bamsı Beyrek dedikleri benim dedi. Kız der: Peki ya ne yapmaya geldin. Beyrek der: Pay Piçen Beyin bir kızı varmış, onu görmeğe geldim. Kız der: O öyle insan değildir ki sana görünsün amma ben Banı Çiçek’in dadısıyım, gel seninle ava çıkalım, eğer senin atın benim atımı geçerse onun atını da geçersin, seninle ok atalım, beni geçersen onu da geçersin, seninle GÜREŞELİM, beni yenersen onu da yenersin.
İkisi atlandılar, meydana çıktılar. Beyrek’in atı kızın atını geçti. Ok attılar. Beyrek kızın okunu geride bıraktı. Kız der: Bre yiğit benim atımı kimsenin geçtiği yok, okumu kimsenin geride bıraktığı yok, şimdi gel seninle GÜREŞ TUTALIM. Hemen Beyrek attan indi. Kavuştular, iki PEHLİVAN olup birbirine sarmaştılar. Beyrek kaldırır kızı yere vurmak ister, kız kaldırır Beyrek’i vurmak ister. Beyrek bunaldı, der: Bu kıza yenilecek olursam, kudretli Oğuz içinde başıma kakınç, yüzüme dokunç ederler dedi. Gayrete geldi, kavradı kızı sarmaya aldı, memesinden tuttu. Kız kocundu. Bu sefer Beyrek kızın ince beline girdi, sarma taktı, arkası üzerine yere yıktı.
Kız der: Yiğit Pay Piçen’in kızı Banu Çiçek benim dedi. Beyrek üç öptü bir dişledi, düğün kutlu olsun han kızı diye parmağından altın yüzüğü çıkardı kızın parmağına geçirdi.
Nasılmış? “Ata sporu geleneği değildir” argümanı da çöktü. Tarihten referans verirken dikkatli olmak lazımmış. Samsun Valiliğ’ine en derin sevgilerimle.