Şu uyuşturucu mevzuu
.
Vatan Haber
Ünlülere yönelik uyuşturucu operasyonu var ya gündemde...
Bu kişilerin toplum, özellikle de gençler için ‘rol model’ niteliği taşıdığını söyleyip kişisel olarak artık bu sanatçıların ortaya koyduğu ürünlere itibar etmeyeceğimi söyledim.
Tepkime aldığım karşı tepkiler düşündürücü boyutta.
“Uyuşturucu kullanan kendisine zarar veriyor. Sana ne bundan?” diyen mi istersiniz, “O zaman sigara ve alkol kullananlara da aynı tepkiyi ver” diyen mi?
“Onlar sanatçı kardeşim” diyen mi istersiniz, “Senin çocukların da örnek alacağı insanları doğru seçsin” diyen mi?
Sanırım 7-8 sene önceydi...
Dönemin Ankara Emniyet Müdürü Ercüment Yılmaz ile sohbet ediyorduk.
Söz uyuşturucu ve polisin uyuşturucu ile mücadelesinden açılmıştı.
Ercüment Yılmaz, uyuşturucu tacirlerinin artık ilkokullara bile yöneldiğini söylediğinde irkildiğimi hatırlıyorum.
“Uyuşturucu artık 10-11 yaşındaki çocuklara bile ulaşıyor. Kullanım yaşı buralara kadar indi” dediğinde ürpermiştim.
Dün Twitter üzerinden yaşadığım ‘uyuşturucu diyalogları’ esnasında, karşılıklı tweet’leri takip eden bir arkadaşım mesaj gönderdi.
“Uyuşturucu ile mi savaşıyorsun, uyuşturucu satanlarla mı, kullananlarla mı, kullanan ünlülerle mi, kullanıp yakalanan ünlülerle mi?” diye.
“Çünkü şunu bilmelisin” diye devam etti arkadaşım:
“Alenen torbacılık yaptığını bildiğin insanları bizzat karakola gidip şikâyet ediyorsun, ‘Biliyoruz, takipteyiz’ diyorlar ama icraat yok.”
“Okul önünde, mahalleli olarak adeta devriye geziyorsun, suçüstü yapması için polis çağırıyorsun, ‘Bilgimiz dâhilinde, izliyoruz’ diyorlar, gelen giden olmuyor.”
“Kafenin önünden geçerken koku buram buram dışarı geliyor. Polisler kapı önünde oturup çay içiyor.”
“İşte bu yüzden, üç tane neden meşhur olduğunu bile bilmediğim insanın çarşaf çarşaf, ‘kullanıcı’ diye afişe edilmesi beni hiç ilgilendirmiyor.”
Siz söyleyin ne cevap vermeliyim bu arkadaşıma.
Dün Twitter üzerinden gelen cevapların çok büyük bölümünde, “Nereden biliyorsun ki kullandıklarını?” sorusu vardı.
“İtiraf etmişler kullandıklarını” diyecek oldum; “Satıcı değil sadece içiciyim” diyenler serbest bırakıldığından, “Kurtulmak için ‘Kullanıyorum’ demiş olamazlar mı?” diye soran bile oldu.
“Ne malum müptela oldukları?” diyenlere,
“Gözaltına alınan o ünlülerden birini, daha geçen hafta (yani operasyondan birkaç gün önce) Ayvalık bölgesinde tatil yaptığı otelde üstelik de orta yerde, alenen uyuşturucu tüketirken gören bir arkadaşım var” desem bilmiyorum bir anlamı olur muydu?
Bu arada, gelen cevapların yine birçoğunda, ‘polise ve yargıya güven’ noktasındaki zafiyet göze çarpıyordu. Bunu ayrıca not etmek gerekiyor.
Uyuşturucunun (özellikle de esrarın) büyük şehirlerde (özellikle de bazı iş kollarında) çok yaygın olduğunu bilmeyenimiz yok.
Esrarın tamamen organik bir ‘ot’ olduğu, içinde yüzlerce kimyasal madde bulunan sigaradan daha az zarar verdiği, alışkanlık da yapmadığı şeklindeki propagandanın etkisi var mıdır bilmiyorum ama kullanımının her gün daha da yaygın hâle geldiğini biliyorum, hatta görüyorum.
“10 senedir kullanırım, alışkanlık yaptığını görmedim” diyen bile duydum!
Her gün düzenli içme ihtiyacı duymadığından dem vuranların, “İster misin?” teklifine “Hayır” dediklerini de hiç görmedim.
Uyuşturucu kullanmak elbette kişinin kendi tercihi.
Tanınmış kişilerin yarattığı özendiricilik yani popülaritenin çevre üzerinde yarattığı etki gücü gibi etkenleri yok sayarsak zararı da kullananın kendisine tabii.
İnsanların uyuşturucu kullanma özgürlüğü varsa benim de kullananlara karşı durma hakkım olabilmeli diye düşünüyorum.
Uyuşturucuyu sıradan, zararsız bir keyif enstrümanı gibi gösterenler değil de, benim gibi buna karşı çıkanlar garipseniyorsa bu işte bir terslik yok mu sizce de?
KEŞKE...
Uyuşturucu ve kullananlara karşı sahip olduğumuz tolerans seviyesinin yarısını başka alanlarda da gösterebilsek.