Mangalda Endonezya kömürü, göbek taşında Balili natırlar

Geçen hafta Bodrum - Milas bölgesindeydim. Evin ihtiyaçları için alışverişe çıktım.

Her zamanki gibi Bodrum’u değil, Milas’ı tercih ettim.

Milas, Anadolu çünkü.

İlçenin güzelliği bir yana, insanı içten...

Çarşı içinde küçücük bir esnaf lokantası var bir de Milas’ı gözümde cazip kılan.

Enfes ızgara köfte ve ciğer yapıyor. Yanında bugüne kadar içtiğim en güzel ev yapımı ayran.

Ocakçı ile sohbet ediyoruz...

Bölgede arazisi olan herkesin gündeminde 2B var.

“Abi sen bilirsin...” diye başlayan sorular...

“Tayyip Erdoğan Cumhurbaşkanlığı’na aday olacak mı?”

“Muhalefet kimi aday gösterecek?”

“Erdoğan aday olursa ilk turda kazanır mı?”

Ankara gündeminden uzaklaşmaya çalışan ben, kontr sorularla karşı atağa geçiyorum...

- Beni bırak sen ne diyorsun bunlara? Oyu verecek olan sensin.

Konuyu değiştiriyor bizim usta ızgaranın başında:

- Abi soğan istiyor musun?

Gülüşüyoruz...

- Ustam, ızgaraya kömürü nereden alıyorsun?

- Şu hemen aşağıda bi kömür deposu var. Oradan.

Bir porsiyon ciğer, bir porsiyon da köfteyle midemi şenlendirdikten sonra hesabı ödeyip vedalaşıyorum.

Şehirler arası yollarda kamyoncuların yediği lokantaları tercih eden anlayışın mensuplarından biri olarak, esnafın kömür aldığı odun - kömür deposunda duruyorum dönüşte.

İthal mangal kömürü

Mangal kömürü alıyorum...

Büyük marketlerde kutular ya da naylon torbalarda satılan fabrikasyon kömürlerden hazzetmeyen her mangalcı gibi, toptan odun - kömür de satan büyük depo doğru adres.

Tozu az, büyükçe parçalarardan oluşan, için için ve uzun yanan kaliteli odun kömürü... Mangal için ideal.

Esnaf lokantasının da tercihi olan kömürün parasını öderken, “Meşeden değil mi bunlar?” diye soruyorum kömürcüye.

“Bilmiyorum abi” diyor.

Cevabına şaşırdığımı gören kömürcü, aldığım kömürün, ‘yerli’ olmadığını söylüyor !

- Nasıl yani? Milas bölgesinin mi değil?

- Yok be abicim, ithal kömür bu.

- İthal mi?

- Evet abi, Endonezya kömürü bu.

İçeride istiflenmiş kutudaki kömürleri gösteriyor deponun sahibi... “Made in Indenosia” yazıyor kutuların üzerinde.

Mangalda yaktığımız odun kömürü Endonezya’dan ithal olduğunu işte böylece öğreniyorum!

Kilosu 2 buçuk TL’ye ithal mangal kömürü.

Türk hamamında Balili natırlar

Ankara’ya döndüm, bir haftadır “Bodrum nasıldı?” diye soran herkese ‘Endonezya kömürü’nü anlatıyorum. Herkes şaşırarak dinliyor. Biri hariç...

Yakın arkadaşlarımdan Bülent’e de anlattım. Bülent Seçkiner, başkent’in 2 önemli otelinin spor ve sağlık merkezlerini işletiyor.

Bir tek o şaşırmadı. Bülent, kendine göre normal, genel kabule göre sıradışı biridir.

Ama şaşırmaması böyle olduğundan değişmiş.

Bakın ne anlattı:

- Dünyada biliyorsun trend masajlar var. İsveç, Thai, Bali gibi... Türkiye’de uzun süredir gözde olan Bali masajı. Bizim piyasada da (SPA merkezleri) çok sayıda Balili masöz çalışıyor. Şimdi ne var biliyor musun? Bizim Ankara’da bile var... Hamamda keseyi Balililer yapıyor.

- Anlamadım? Benim bildiğim, Türk hamamında keseyi Tokatlı tellaklar atar her yerde.

- Öyle... Tellaklar Tokat’tan hâlâ. Natırlar da Bali’den işte artık.

Güldük...

Geldiğimiz nokta budur işte.

Türk geleneği ‘mangal’ı Endonezya’dan ithal odun kömürü ile yakıyor...

Türk geleneği ‘hamam’da, göbek taşında, Endonezya’nın Bali Adası’ndan ithal natırlara kese attırıyoruz.

Ben yazıyı bitirirken, Bülent, “Bu gidişle, bizim Türk geleneği yağlı güreşlerin sonu ne olur, onu bilemem...” diyordu gülerek.