İzmir anlatılmaz yaşanır
.
Başlıktaki ifade, Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım’a ait.
Önceki sabah VATAN Ankara Bürosu’nda kahvaltıda ağırladık Yıldırım’ı.
Uzun sohbetin bir bölümü İzmir’e ilişkindi.
2002’de İstanbul, 2007’de memleketi Erzincan’dan milletvekili seçilen Bakan Yıldırım, Temmuz 2011’de İzmir mebusu olarak geldi TBMM’ye.
Son seçim bölgesi ile ilgili düşüncesini sorduğumda, “Anlatılmaz, yaşanır” dedi gülerek. Ardından da devam etti:
- Diğer 80 ilden farklı bir yer İzmir. İzmirli de farklı. Şöyle bir tespitim var: Anadolu’dan, mesela İstanbul’a gelenler ile İzmir’e göç edenler arasında çok bariz bir fark var.
İstanbul’a gelen, misal Sivaslı, İstanbul’da da ‘Sivaslı’ kalıyor. Adanalı, ‘Adanalı’ olarak yaşamaya devam ediyor. Diğer kentlerden gelenler de aynı... Onlar “İstanbulluyum” demiyorlar, kendi memleketlerini söylemeye devam ediyorlar. Ama İzmir’de durum farklı. İzmir, içinde yaşayanı ‘İzmirli’ yapıyor. Gelen, ortalama bir buçuk sene sonra, “Ben İzmirliyim” diyor.
“Siz kaç yıldır İzmir’desiniz?” diye soruyorum hemen Binali Yıldırım’a.
“Bir buçuk sene oldu” diyor yine gülerek.
Yeni seçim bölgesi İzmir ile ilgili şu sözlerini de aktarayım Yıldırım’ın:
- İzmir insanının özgüveni çok yüksek. Her şeyi rahatça konuşuyor, yüzünüze karşı rahatça söylüyorlar düşündüklerini. Milli mücadele yıllarından gelen bir ‘farklılık’ duygusu var İzmirlilerde. Bu elbette çok önemli ve güzel bir özellik ama “Ben farklıyım” duygusu, “Ben diğerlerinden üstünüm” noktasına taşınırsa işte o noktada sıkıntı olabiliyor. İzmirlilerin arasında, sayıları çok az da olsa, sesi yüksek çıkan bir kesimde bu durumu da gözlemiyor değilim doğrusu.
AB’den uzaklaşmak
28 ülke, 123 ziyaret.
Bu iki rakam, Avrupa Birliği Bakanı ve Başmüzakereci Egemen Bağış’ın bakanlık koltuğuna oturduğu 9 Ocak 2009 tarihinden bu yana yaptığı dış gezilerin toplamı.
Bu yoğun yurt dışı temas trafiği neden önemli, birazdan aktaracağım.
Önceki gün VATAN‘ın manşetindeydi...
Boğaziçi Üniversitesi’nden Prof. Hakan Yılmaz imzalı kamuoyu araştırması, Türk halkının Avrupa Birliği’nden giderek uzaklaştığını, AB üyesi olmayı dini yozlaştıracak, gençlerin ahlakını bozacak bir gelişme olarak gördüğü ortaya çıkarttı.
Yani zaten yıllardır ‘bekleme odası’nda tutulmaktan ‘yorgun’ düşen Türkiye, ısrarla ‘yokuşa sürülme’ ye devam edilince, fazla naz aşık usandırdı.
Araştırmada dikkat edilmesi gereken bir soru ve bu soruya verilen yanıtın oranı var.
“Sizce ülkemizin AB’ye üyeliği iyi bir şey midir yoksa kötü bir şey mi?” sorusuna “İyi”dir cevabını verenler 2003 yılında % 69,5’lik bir çoğunluğu oluştururken, bu oran 2012’de % 50’ye düşmüş.
Aynı soruya cevaben, “AB üyeliği kötü bir şeydir” diyenlerin oranı ise % 12,8’den % 36,1’e yükselmiş. Yani 10 yılda neredeyse üç kat artmış.
AB Bakanı Egemen Bağış’ın dış gezi trafiği işte bu noktada önemli.
10 yıl önce yaklaşık % 70 iken bugün Türk halkının ancak yarısı “Türkiye’nin AB üyesi olması iyi bir şey” olduğunu düşünüyorsa eğer...
Yani bardağın sadece yarısı dolu ise...
Bu oranın çok daha aşağılara inmemesinde, Ankara’nın Bağış’ın şahsında mücadeleye devam ediyor olmasının rolü var.
Sokaktaki insanı teslim almış olan bıkkınlık - usanmışlık hali eğer genç bakana da hakim olsaydı...
Eğer Bağış da, “Nasılsa toplumun beklentisi düştü, hassasiyetleri köreldi” diye düşünüp vites küçültseydi, AB üyeliğini destekleyenlerin oranı, kritik eşik olan % 50’de tutunabilir miydi emin değilim.
KEŞKE...
Bilim dünyası ‘ar damarı’ güçlendirici bir ilaç bulsa da, o damar bu kadar çok insanda çatlamasa.