Güven-sizsiniz
.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda oturumu yöneten TBMM Başkanvekili’ne güvenmiyor.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda söz alıp kürsüye gelen iktidar partisi grup başkanvekiline.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda oturumu yöneten başkanvekiline isyan eden muhalefetin grup başkanvekillerine güvenmiyor.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda yaşananları canlı yayınlayarak kamuoyuna aktaran Meclis TV’yi yönetenlere.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda olan biteni yorumlayan gazetecilerin bazılarına; bazılarımız, o gazetecileri yayınlarına konuk eden televizyon kanallarının bazılarına güvenmiyor.
Bazılarımız, Meclis Genel Kurulu’nda tartışma yaratan fezlekelerde adı geçen bakanlara.
Bazılarımız, o fezlekelere konu olan soruşturma dosyasını oluşturan polislere ve soruşturmayı yürüten savcılara güvenmiyor.
Bazılarımız, topyekûn siyaset kurumuna.
Keza emniyete, silahlı kuvvetlere, yargıya da.
Siyaset kurumuna, medyaya, yargıya, emniyet teşkilatına güvenini tamamen yitirmiş kayda değer bir kitle var ülkede.
Güvenilirlik noktasında:
Mesela, akademi dünyasının, üniversitelerin durumu çok mu iç açıcı peki?
Ya da spor âleminin vaziyeti?
Veya sanat camiasının?
İş dünyasının, finans sektörünün?
Denetim mekanizmalarında yer alanların?
Futbol hakemlerinden, mahkeme hâkimlerine kadar kime karşı güven sorununuz yok?
Tıp başta olmak üzere bilim insanlarına güveniyor muyuz gönül rahatlığıyla?
Sendikaları, sivil toplum örgütlerini, meslek kuruluşlarını güvenilir buluyor muyuz?
Patronlar çalışanlarına, çalışanlar patronlarına tam manasıyla güveniyor mu?
Pazarda, markette satılan ürünlerin kalitesine, etiket üzerindeki bilgilerin gerçekliğine güveniniz tam mı?
Bırakın tüm bunları...
Mahallenizin bakkalına güveniyor musunuz?
Ekmeğinizi aldığınız fırına?
Apartman görevlinize?
Kapı komşunuza mesela?
Güveniyor musunuz?
Sokakta elini açmış gelen dilencinin gerçekten muhtaç olduğuna inanıyor musunuz?
“Babanın oğluna güvenmeyeceksin bu dünyada” sözünün bu kadar sıradanlaşması normal mi? Bu söz ne anlama geliyor, hiç düşündünüz mü?
Ya da “Babana bile güvenmeyeceksin bu hayatta” sözü!
Yeni nesilleri bu veciz sözlerle eğitmiyor muyuz?
Bu anlayışla yetişmiyor mu çocuklarımız?
“Aman evladım kimseye güvenme!”
Hiçbir kuruma güvenmiyoruz.
Hiç kimseye inanmıyoruz.
Ama...
Güvenilmek istiyoruz.
Başkalarının bize güvenmesini, kurumların bize inanmasını, devletin bizden emin olmasını bekliyoruz.
Nasıl olacak peki bu?
Hele kendimize de güvenmezken!
Nasıl olacak?..