Ankara’da herkes hasta
.
Vatan Haber
Başkent’te insanlar hastalıktan kırılıyor.
Neredeyse herkes hasta.
Üstelik birkaç haftadır. Yaklaşık bir aydır.
Ve üstelik herkes aynı dertten muzdarip:
Karın ağrısı, mide bulantısı, kusma, yüksek ateş, ishal...
Millet perişan.
Örneğin bizim ailede; 77 yaşındaki babam da yatak - döşek vaziyette, 11 yaşındaki oğlum da.
Hastanelerin acil servisleri dolup taşıyor.
Bazı hastanelerin, ‘gaita (dışkı) testi’ için gereken steril kap stokları tükenmiş.
Doktorlar neredeyse şikayet sahibini muayene etmeden teşhis koyacak noktaya gelmiş durumda. Hemen herkes aynı yakınmalarla dayanıyor çünkü kapılarına.
“Gelenlerin yüzde 80’i aynı durumda” diyor ve ‘viral’, yani virüsten kaynaklanan bir enfeksiyonun, neredeyse ‘salgın’ boyutuna ulaştığını söylüyor hekimler. Şikayetlerin yaklaşık bir hafta sürdüğünü de ekliyorlar.
Şiddetli istifra ve yoğun ishalden kaynaklı su kaybını telafi etmekte en etkin yöntem olan ‘serum tedavisi’ni son dönemde yaşamayan yok gibi.
Ancak ‘serum desteği’ bir tedavi değil, ‘palyatif’, yani sözlükteki karşılığıyla, “Hastalık belirtilerini iyileştirmeksizin geçici olarak hafifleten veya ortadan kaldıran” bir çözüm.
Okullarda devamsızlık oranı tavan yapmış durumda.
Çocuklar okula, çalışan yetişkinler işe gidemiyor.
Kime sorsanız ‘hasta’.
Durum böyle olunca, kaçınılmaz olarak, söylentinin de bini bir para Ankara’da.
Kimi “Mevsim değişimi ve hava durumunun anormalliğinden” diyor, kimi “kentin şebeke suyundan” kaynaklı olduğunu iddia ediyor, ‘salgın’ değilse de ‘yaygın’ hastalığın.
Bazıları her zamanki gibi bilgi sahibi olmadan fikir sahibi...
“Aslında Ankara’da bir ‘dizanteri salgını’ var ama halktan gizliyorlar” diye felaket tellallığı yapan dolu etrafta.
Hastalık neden kaynaklanıyor?
Bulaşıcı mı?
Bulaşıcı ise nasıl bulaşıyor?
Yaşanan gerçekten, halk sağlığını tehdit eder boyutta bir ‘salgın’ niteliğinde mi?
Meçhul...
Bazı özel şirketlerin, hatta bazı kamu kurumlarının şehir şebekesinden aldıkları su numunelerini, tetkik için, özel laboratuvarlara gönderdiğini öğreniyoruz.
Somut bir sonuç, kesin bir bilgi ise yok henüz ortada.
Resmi bir açıklama yapan da...
Ne Sağlık Bakanlığı’ndan bir ses var, ne Büyükşehir Belediyesi’nden.
Ama vatandaş hastalıktan kırılıyor.
Durum böyle olunca da, söylentinin önü alınamıyor.
‘Ankaralı hasta’ ne olduğunu bilmek istiyor.
‘Saygı ölçer’ manzaralar
Trafikte:
- Otomobillerin, park yerlerindeki iki çizginin arasında bırakılmasına riayet oranı.
- Sürücülerin yayalara yol verme ortalaması.
- Yüzlerce araç iki şerit halinde kırmızı ışıkta beklerken; yüzlerce metre geriden, en dıştan kopup gelen ve kavşağa birkaç metre kala aradan girenlerin mütecavizlik seviyesi.
- Trafik lambası kırmızıdan (yeşilden önceki) sarıya henüz dönerken klakson çalanların yaygınlığı.
- Tek sıra parka izin verilen bir caddede, ikinci, hatta üçüncü sıraya otomobilini bırakıp gidenlerin pervasızlık düzeyi.
- Ambulans, itfaiye ya da polis araçlarına; sırf hemen arkalarına geçip hızlı ilerlemek maksadıyla yol verenlerin bencilliği.
- Emniyet şeridi ihlalini bir trafik suçu değil, kendine hak görenlerin rahatlığı.
- Park yeri, kaldırım veya apartman kapı girişlerini ya da tekerlekli sandalyeler için hazırlanmış rampaları kapatacak şekilde park etme vurdumduymazlığı.
- Kırmızı ışıkta geçme alışkanlığı.
Bunlar, toplum hayatında birbirimize (ama asıl öncelikle kendimize) gösterdiğimiz, daha doğrusu göstermediğimiz saygıyı ölçebileceğiniz sahneler.
Üstelik sadece ‘trafik’ başlığındakiler.
Bir sonraki karşılaşmanızda bakabilirsiniz ‘saygıölçer’in göstergesine.
Bu arada, unutmadan...
Saygıölçer, ‘ayna’dır aynı zamanda.
KEŞKE...
‘Ufuk’ sözcüğünün, “Düz arazide veya açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer”den başka bir anlamı daha olduğunun bilincinde olsak.