Nur içinde ol ablacığım

1925 yılında doğdu. Ailenin tek kızıydı, çok sevilirdi. Beni sırtında taşımış, bana çok emeği geçmişti. Zamanı gelince gelin oldu. İkisi erkek, ikisi kız dört hayırlı evlat yetiştirdi. Ailesini düşündü, dert çekti. Kocasına destek oldu. 18 yıl kalça kırığı yüzünden takılan demirin sıkıntısıyla yaşadı. Sabretti. Allah’a aşkla bağlıydı, halinden şikayet etmezdi. Seher vakitlerinde uyanır, sabaha kadar namaz kılar, Allah’ı anardı.

“Allah senden razı olsun”

Her yıl onu görmek için Elazığ’a giderdim. Geçen yıl gittiğimde gözlerine inen katarakt yüzünden görmesi oldukça zayıflamıştı. Doktora gitmeyi hiç sevmezdi. Damadı doktor olmasına rağmen bir türlü ameliyat olmak istememişti. Ben gidip söyleyince hemen kabul etti ve başarılı bir ameliyatla gözleri eski gücüne kavuştu. Çok sevindi, bana dua etti, “Allah senden razı olsun gardaşım, şimdi gözlerim ayna gibi oldu” dedi.

Yapılacak hiçbir şey yoktu

Sık sık kendisini telefonla arar, halini sorardım. Hep iyi olduğunu söylerdi ama son zamanlarda sağlığı bozulmuştu. Bir münasebetle Almanya’ya gitmiştim. Eniştem durumunun ağır olduğunu söyledi. Hemen Elazığ’a geldim. Beni görünce sevindi ancak çok zor konuşuyordu. Verilen ilaçları içmiyordu ama beni kırmayıp içti. Elimizden gelen her şeyi yapmış olabilmek için hastaneye kaldırdık. Bir gece yattı, yapılacak bir şey olmadığını anlayıp ertesi gün eve getirdik.

Ruhu mana âlemine uçtu

Artık konuşmuyordu. Bol bol Kur’ân, salavat-i şerife okuduk. Okuduğumuz Kur’ân’ın ardından açıkça ve net olarak “Al-lah, Al-lah, Al-lah” dediğini yanında bulunan bizler işitiyorduk. Ve bir saat sonra 21.30’da gözlerini dünyaya ebediyen yumdu. Böylece 2009 yılının son saatlerinde henüz yeni yıl başlamadan 2.5 saat önce son nefesini verdi, ruhu mana âlemine uçtu. Nur içinde bulun sevgili ablacığım. Şimdi artık bütün sıkıntılarını dertlerini attın. Sevdiklerine kavuştun. Çok sevdiğin gelinin Naciye de seni bekliyordu zaten. Mekânın cennet olsun, Allah bol bol rahmet etsin sana Şakire ablam benim!