Kur’ân’ın ana konusu tevhiddir

* DÜNDEN DEVAM

Kur’ân’ın müşrik dediği ilk muhataplarının, Allah’ı evrenin tek yaratıcısı tanıdıkları hakkında pek çok ayet yanında özellikle Neml Suresi 60-64’üncü ayetlerinin mealleri okunmalıdır: “(De ki:) 60- Yahut gökleri ve yeri kim yarattı? Size gökten su indirdi de onunla sizin bir ağacını dahi bitiremeyeceğiniz gönül açan bahçeler bitirdik. Allah ile beraber başka bir tanrı mı var?... 61- Yahut şu dünyayı durulacak yer yapan, arasından ırmaklar çıkaran, üstünde sağlam dağlar yaratan ve iki deniz arasına bir perde koyan kimdir? Allah ile beraber başka bir tanrı mı var?... 62- Yahut dua ettiği zaman darda kalmışa kim yetişiyor da kötülüğü (onun üzerinden) kaldırıyor ve sizi (eskilerin yerine) yeryüzünün sahipleri yapıyor? Allah ile beraber başka bir tanrı mı var? Ne de az düşünüyorsunuz? 63- Yahut karanın ve denizin karanlıkları içinde size yol gösteren kim ve rahmetinin önünde rüzgârları müjdeci gönderen kim? Allah ile beraber başka bir tanrı mı var? Hâşâ, Allah ortak koştukları şeylerden yücedir, münezzehtir. 64- Yahut yaratmaya kim başlıyor, sonra onu (kim) iade ediyor (ölüp ortadan kalkan şeyleri yeniden yaratıyor)? Sizi gökten ve yerden kim rızıklandırıyor? Allah ile beraber başka bir tanrı mı var? De ki: Eğer doğru iseniz delilinizi getirin.” Umarım takvim yayınlayanlar, bundan sonra daha dikkatli ve seçici olurlar.

Allah’a karşı nankörlük

Bu münasebetle Kur’ân’ın temel konusu olan tevhidi açıklamak istiyorum: Kur’ân-ı Kerîm’in temel misyonu, insanları yaratıklara tapmaktan kurtarıp sadece Allah’a kul yapmaktır. İnsanın Allah’ı bir bilmesi, O’ndan başka tanrı tanımaması tevhit, sadece Allah’a tapması, O’nun buyruklarına tam anlamıyla teslim olması ise İslâm’dır. İslâm, tevhidi gerçekleştirme dini olduğundan, İslâm’ı doğal sadeliğine kavuşturmak üzere gelmiş olan Kur’ân’ın ana konusu tevhiddir. Öteki sorunlar, bunun çevresinde dönen tali konulardır. Yalnız Kur’ân ayetleri, Allah’ın varlığından çok, birliğini kanıtlama yönündedir. Çünkü Kur’ân’ın hitap ettiği toplum, zaten Allah’ın varlığını kabul eden bir toplumdu. Ancak onlar, Allah ile kendileri arasında şefaatçi olduklarını düşündükleri birtakım aracı tanrılara da tapıyorlar, ibadetlerinde, kurbanlarında Allah’ın adıyla birlikte o tanrıları da anıyor, onlara da yalvarıyorlardı. İşte Kur’ân, şirk, Allah’a karşı nankörlük (küfür) dediği bu davranışı şiddetle kınamış ve bunun tutarsızlığını, Allah’ın yanında başka tanrı olmadığını kanıtlamıştır.

*DEVAM EDECEK