SORU: Dualar yaşamımızın önemli bir parçasıdır. Bazı kitaplarda veya internet sitelerinde sabah akşam üç defa şu duayı veya şu ayeti okuyan şöyle olur, böyle olur, cehennemden kurtulur, şirkten korunur deniyor. Mesela günde 25 defa “Allahümme barikli fil mevt ve fi ma badelmevt okuyan sehit olarak ölür” (Redd-ül Muhtar) şeklinde çeşitli hadis mecmualarından alınan dualardan söz ediliyor. Bunların söylenilen tesirleri yapıp yapmadığı konusunda kararsız kaldım. Sizin iyi bir okurunuz olan babam, bu tarz şeylerin hurafe olduğunu, bazılarının ise şirke vardığını söyledi. Kafam iyice karıştı. Sizin bu konudaki yorumunuz benim için çok önemli. Bunların doğruluk derecesi nedir? (Ayşe)

CEVAP: Babanızı kutluyorum. Dini güzel anlamış. Böyle bir fısıltıyla şehit olmak ne kolay! Dua dediğin nefesin çıkmasından ibaret değil mi? Yani fısıltı. Bunlar içtenlikle söylenirse insana moral verir. Bu sözleri Peygamberimizin söylediğine inanmıyorum. Çünkü öyle olsaydı Kur’ân’da bu tür şeylere hiç değilse bir işaret yapılırdı. Düşünce var, gönülden Allah’a yönelme var.

Rivayetlerin doğruluğu

Bu tür sözler Peygamber’den sonra, insanları duaya ve tesbihe yöneltmek için üretilmiş ve ağızdan ağıza dolaştıktan sonra kitaplara geçirilmiştir. Bu rivayetlere tergib ve terhib denir. Yani bunlar, insanları cehennemle korkutup cennetle yüreklendirerek ibadete yöneltme amacını taşır. Peygamber’e salavat getirmenin şu kadar sevap olduğu hakkındaki rivayetlerin uydurma olduğunda kuşku görmüyorum. Çünkü Peygamberimizin, insanları kendisine salavat getirmeye teşvik ettiği düşünülemez. O, Allah’ın elçisidir. İnsanların kendisine değil, Allah’a yönelmelerini istemiştir. Çünkü görevi budur. Kaynaklarda bulunan her rivayet doğru değildir. Bunların doğruluğunun iki ölçütü vardır. Önce Kur’ân ile örtüşmeleri, sonra rivayet zincirlerinin sağlamlığı. Duaların en geçerli olanı ezberletilen ve papağan gibi okunan sözler değil, insanın içinden gelen, bilinçli olarak yaptığı yalvarılardır. İşte en makbul dua, böyle duadır.