Yarın yeni bir yıla girmek için terkedeceğimiz eski yılın son günü.
Hayat, bize yeni bir yıl daha sunuyor.
Hepimiz her şeye rağmen yine de umut dolu olacağız.
Zaten bütün o gürültü patırtı, televizyon şenlikleri, dansözler, havai fişekler, çılgın partiler, içkiler bir umut tazelenmesinden geçmek için değil mi?
İnsanların hep peşinde koştuğu mucize bu değil mi zaten, ‘taze bir başlangıç’...
Yeni yıl,taze bir başlangıçtır...
Geçen yıl yapılan hatalar bu yıl yapılmayacaktır, geçen yılki sanssızlıklar bu yıl olmayacaktır, geçen yılki acılar bu yıl çekilmeyecektir.
Bu yıl bunları hissetmek zor olsa da yine böyle yapacağız.
Yapmamız da gerekir bence...
Her üç yüz altmış beş günde bir durup, şimdi yeniden başlıyoruz demek, yorgun bedenlere soluk aldırıp, tazelenecek bir şenlik yaratmak kötü bir fikir sayılmaz.
Belki de bu yıl gerçekten iyi bir yıl yaşarız...
2013’ün uğurlu bir yıl olduğuna inanmamızı kim engelleyebilir ki...
Hayat bize yine yaşanmamış, eskimemiş, kanlarla sulanmamış, haksızlıklarla örselenmemiş, acılarla sarmalanmamış pırıl pırıl bir yeni yıl armağan ediyor.
Yeni yılın ilk günü, 1 Ocak iki sınır arasındaki boş toprak gibidir, geçen yıla ait değildir ama yeni yılın ilk günü de sayılmaz, o günü yolda bulunmuş bir gün gibi yaşayın...
Bir gece öncenin yorgunluğundan,koltuğunuzda uyuklarken hayaller kurun...
Her şeyin güzel olduğu bir ülkede yaşadığımızı düşünün.
Önünüzde tam üç yüz altmış beş gün var.
Alın, istediğiniz, tam içinizden geçtiği gibi eskitin.
Bizim ülkemizde de sıradan, mutlu, sakin bir hayat olabilir belki 2013’de...
Ümitlenmemizi kim engelleyebilir ki?
Sanırım bu yazıyı hangi yıla kadar yaşarsam sadece sayıları değiştirerek yazmayı planlıyorum...
Ta ki hayat burada bize ümitlenmekten daha fazla şeyler sunana kadar...
