Konuları bilenler, bilmeyenler, muhalifler, militanlar, yandaşlar, bilgisayarı olanlar , herkes, hepimiz yazıyoruz... Uzunca bir süredir üstelik.
Ben bir süre ne siyaset duymak, ne yazmak, ne okumak istiyorum aslına bakarsanız...
Baharın gelişine tutunarak buralardan gitmek istiyorum hatta, başka şeyler yazmak istiyorum.
Türkiye’yle beraber çürüsün istemiyorum hayatım ve harflerim.
Çürüyormuş gibi hissediyorum çünkü…
***
Bu isteğin aslında bir “yenilgi” duygusundan kaynaklandığını da biliyorum elbette.
Kuşak kuşak süren bir mücadelenin çaresizlik ve yenilgi duraklarından birini yaşıyoruz uzun zamandır...
Adalet, ahlak, özgürlük, eşitlik çığlıklarının toplumun duvarlarına çarpıp eridiğini görmek çok da kolay değil...
***
Türkiye kendi sorunlarından alabildiğince korkan bir yer...
Her olay bu ülkenin sorunlarını çözmeye cesaretinin yetmeyeceğinin, bu cesaretsizliğinde koca bir şaşkınlığa dönüştüğünün işareti…
Sürekli kavga eden insanlarla bu ülkenin hangi sorununu çözebilirsiniz aslında düşünsenize...
Hiçbirini…
Sorunları çözebilecek bir siyasal örgütlenmeyi de bu toplum henüz kendi bünyesinden çıkartamıyor ne yazık ki…
***
Toplum kilitlendi bana sorarsanız, çökmüş bir devlet yapısı ve iflas etmiş bir siyasal sistemle yaşamaya çalışıyoruz…
İnsanlar muhalif olmayı vatan hainliğine sokacak kadar eleştiriye düşman...
Nazım Hikmet herhalde, “akrep gibisin kardeşim” şiirini böyle bir çaresizlik zamanında yazdı.
***
Dışarda insanı alabildiğine kışkırtan, yaşamaya çağıran bir bahar var...
İçimizde “bir hayat burada, bu saçmalıklarla kayboluyor” kederi.
“Burası kolay kolay düzelmez, burası yüzyıllardır süren baskılarla, yasaklarla sakatlanmış, iyileşmesi çok uzun sürecek” düşüncesi.
***
Biz yılgınlığa yenik mi düşeceğiz?
Bu gerçeklerle, bu kederlerle, bu acılarla büyüdük hepimiz.
Yenilgilerle öyle kolayından yıkılmayız… Alışkınız yenilgiye.
Asıl ümit etmekten vazgeçtiğinde biter bu hayat, ağaçları görmezsin, çiçeklerle neşelenmezsin...
***
Bu ağaçlara, bu bahara, bu hayata bir borcumuz var...
Her defasında yeniden başlamak, her yenilgiyle bir daha başlamak....
Bahar geldi…
Bütün kedere, yılgınlığa, kaçıp gitmek arzusuna ragmen… Hadi bir daha…
Kaçmadan ve yılmadan.
