Ece Ayhan’ın “Yeniden sevmek zordu, başardım ama bir unutmayı daha becerebilir miyim bilmiyorum” sözü nedense hep içimi sızlatır...
Tuhaf biçimde canımı yakar...
Bana bambaşka, unuttuğum hatta belki de hiç bilmediğim acılar taşır...
Ve her defasında bana biz kadınları düşündürürür nedense..
Sevmeyi bilen, sevmeyi beceren, sevmeyi isteyen kadınları…
Güçlü, acı çeken ama acısını bağırmayan kadınları…
Hayatlarını bir sevdaya adayarak yaşabilen kadınları…
Tekrar sevmek için hayatlarını harcayanları…
Bir daha severse onu da unutabilecek gücü gösterebilenleri...
Abartmıyorum değil mi, kadınlar böyle anlatılabilir.
***
Kadın her seferinde sevmekle büyüyor, erkeklerse sevilmek istiyor... Sahip olmak istiyor ve sahip olduğunu kaybetmek korkusuyla azalıyor.
Sevilmek isteği onların sevmesini de, unutmasını da zorlaştırıyor sanki.
Kadınlar daha cesur seviyor, her defasında, yeniden, hiç bıkmadan...
***
Sevme konusunda kadınlar daha cesur ...
Bu kesinlikle söylenebilir...
Ama bir soru daha var, sevme konusunda cesur olan kadınlar, yalnız olma konusunda da aynı cesarete sahip mi?
Sevmekde ve unutmakta gösterilen cesaret, yalnız kalma ihtimali karşısında da gösteriliyor mu?
Acaba, “kadınlar severken daha cesur ama erkekler yalnızlık karşısında daha fazla cesaret sahibi” denilebilir mi?
Böyle bir genelleme yapılabilir mi?
***
Düşünüp duruyorum, sevmek ve sevilmek, kadın ve erkekler arasında eşit bölüşülen bir şey mi gerçekten diye?
Ben de kadınların sevebilme gücüne inananlardanım ama erkekler konusunda aklım biraz karışık...
Sevilmek istedikleri çok açık ama çok sevebildikleri de inkar edilemez doğrusu...
***
Kadınlarla erkekleri düşünüyorum da erkekler kadınları hiç tanımıyor.
Kadınlar da erkekleri…
Şeffaf, sanki yokmuş gibi gözüken ama tuhaf biçimde büyük bir mesafe var sanki kadınlarla erkekler arasında.
***
“Erkekler önce sevilmeyi talep eder, kadınlar ise önce sevmeyi.”
Düşünsenize, bu cümle ne kadar doğru onu bile kestiremiyoruz bir çırpıda...
Bana bu cümle doğru gibi geliyor ama gerçekten doğrumu bilmiyorum açıkcası...
Diyeceksiniz ki belki kadınlar da sevilmek istiyor, ki haklısınız sevilmek istiyoruz...
Ama sanırım kadınların sevilmek istiyormuş gibi görünmelerinin asıl sebebi aslında sevme çabaları...
Bunu anlayan erkeklerin çok fazla olmadığına eminimişte...
Kadınlar önce sevmek istiyorlar ve erkekler nedense bunu hiç bilmiyorlar.
O yüzden belki de kadınları sezemiyorlar...
Sadece bunu bilmedikleri için sevilmeyi isteyip duruyorlar...
***
Kadınlarla erkeklerin farklı korkuları var belki de,birinin cesur olduğu yerde öbürü korkak, diğerinin korkak olduğu yerde öbürü cesur olabiliyor.
Biz kadınlar sevmekte ve unutmakta iyiyiz.
Erkekler yalnızlık meselesinde bizden güçlüler.
Bu farkılıklarımızla, birbirimizi hiç tanımasak da birbirimizi tamamlıyoruz…
Belki de bu farklılıklar, iki cinsin birbirini tamamlaması, birbirine muhtaç olması için gerekli…
***
Birbirine muhtaç iki cins…
Belki de sihir, gücümüzde değil, güçsüzlüğümüzde…
