Yeni yıl geliyor...
Her yer ışıklı, her yer renkli, her yer hareketli şu günlerde...
İnsanları izliyorum.....
Her birini durdurup, o klişeyi tekrarlamak , ‘bugün geri kalan hayatınızın ilk günü’ demek istiyorum...
Bu gerçek, onları irkiltir mi ya da irkilseler bile bu hayatlarında neyi değiştirir a
caba diye düşünüyorum...
Her yer ışıklı ama geçen insanların
yüzlerinde bir gölge var sanki...
Zorluklardan ve acıdan kaçmaya çalışmanın gölgesine benziyor.
***
Zor ve acılı zamanlardan geçiyoruz.
Bu hiç bitmiyor, eskiden de böyleydi…
Galiba acıdan korktuğumuz ve acıyı
hissetmek istemediğimiz için de gerçeklerle yüzleşmek yerine,içimize kapanmaya, acıdan kaçınmaya uğraşıyoruz.
Kendimizi uyuşturmaya çabalıyoruz.
Bizi uyaracak, irkiltecek, kendimizi sakınmamızı sağlayacak acıyı duymuyor, kendimizi de, insanlarımızı da feda
ediyoruz...
Yaşıyor ama kendi hayatımızı kucaklayamıyoruz.
Kendi hayatımıza bile yabancı gibiyiz.
***
Acının her türü korkutuyor bizi
nedense...
Neredeyse hayatımızın önemli bir bölümünü acılardan sakınabilmek için bir şeylerden kaçmakla geçiriyoruz..
Sonunda belki acı vardır endişesiyle bize sunulan birçok zevkten kendi isteğimizle vazgeçiyoruz...
Dileğimiz acının varolmaması.
“Keşke acı hiç olmasa” deyip duruyoruz...
Acı kaybolduğunda dünyanın nasıl bir yer haline gelebileceğini düşünmüyoruz pek...
***
Çok ender rastlanan bir hastalık vardır ya bu hastalığa yakalananlar hiçbir fiziksel acı hissetmezler...
Parmakları kopsa hiçbir şey duymazlar ya da ateşle yanıp kavrulsalar bunu fark etmezler ya da bir yere çarpsalar
irkilmezler.
Acı duymadıkları için kendilerini tehlikelerden sakınamaz bu insanlar.
Vücutları parça parça olur o yüzden.
***
Bizler de bugün ‘acısını’ kaybetmiş insanlar gibiyiz...
O yüzden her yanımız parçalanıyor
ama fark etmiyoruz.
Gençlerimiz ölüyor, işçilerimiz
ölüyor...
Hayallerimiz ölüyor, umutlarımız
ölüyor
Aşklarımız, hayatlarımız ölüyor...
Acılarını duymuyoruz.
Acı çekmekten bu kadar korkarken
acı çekmediğimiz için her şeyimizi kaybediyoruz.
***
Acı orada duruyor.
Ya onu hisseder ve o acıdan kurtulmaya çalışırsın…
Ya da o acıyı hissetmez ve acı dolu gerçeklerin seni paramparça etmesini izlersin.
Biz yüzlerce yıldır ikinci yolu seçiyoruz galiba.
Bu yüzden de başımıza gelmedik kalmıyor.
Acı hiç bitmiyor.
***
Yeni bir yıl geliyor…
Yeni bir yıl gelirken bütün insanların acılarını farkedebilmelerini diliyorum.
Herkese karşısındakine duygusu aşkın büyüklüğünü hissetirecek aşk acıları diliyorum...
Hayatın, değişimin, mücadelenin tadını ancak bu acıyı duyduklarında yaşayabileceklerine…
Ancak acıyı hissettiklerinde acıdan
kurtulabileceklerine inanıyorum çünkü.
